Blog

Jak często występuje zespół cieśni nadgarstka?

Zespół cieśni nadgarstka jest dość powszechną dolegliwością, którą diagnozuje się w przybliżeniu u 50 na 1000 osób. Chociaż może on wystąpić w każdym wieku, zwykle rozpoznawany jest po przekroczeniu 50. roku życia. Ogólnie szacuje się, że od 3 do 6 procent populacji może cierpieć na tę chorobę. Dotyczy ona przeważnie jednej ręki – często tej dominującej. Interesującym jest fakt, iż kobiety są na nią bardziej narażone niż mężczyźni, co może być powiązane z różnicami anatomicznymi i hormonalnymi między płciami.

Polecamy artykuł: Choroba XXI wieku - zespół cieśni nadgarstka. Jak leczyć?

Kiedy operacja chirurgiczna zespołu cieśni nadgarstka jest potrzebna?

Ortopeda decyduje o chirurgicznym leczeniu cieśni nadgarstka, gdy inne metody leczenia, takie jak stosowanie sterydów czy odciążenie nadgarstka, nie przynoszą oczekiwanych efektów, mimo kilku tygodni stosowania. Kiedy obserwujemy brak poprawy w funkcjonowaniu ręki lub gdy objawy nawet się nasilają, warto rozważyć rozwiązania operacyjne. Decyzja o zabiegu jest także podyktowana wynikami badania elektromiograficznego (EMG) lub USG, które mogą wykazać uszkodzenia nerwów.

Zdaniem eksperta

 

Szczególnie alarmujące są poważne symptomy, takie jak utrata czucia, koordynacji ruchowej palców czy dłoni, a także osłabienie siły w kciuku. Co więcej, jeśli w wyniku EMG zdiagnozowane zostanie uszkodzenie nerwu pośrodkowego, wysokie jest ryzyko nieodwracalnej utraty sprawności manualnej. W takich przypadkach chirurgia może zapobiec dalszemu postępowi uszkodzeń. Zabieg jest również niezbędny w przypadku obecności guzów czy innych narośli w nadgarstku, które muszą być chirurgicznie usunięte, aby przywrócić prawidłową funkcję dłoni.

Jak przebiega operacja cieśni nadgarstka?

Operacja cieśni nadgarstka jest wykonywana jako zabieg otwarty, podczas którego pacjent otrzymuje znieczulenie miejscowe. Procedura rozpoczyna się od wykonania nacięcia w dolnej części dłoni, blisko nadgarstka. Chirurg przy wykorzystaniu precyzyjnych narzędzi identyfikuje poprzeczne więzadło nadgarstka, znane również jako troczek zginaczy. Kolejnym krokiem jest przecięcie tego właśnie troczka, który uległ zwyrodnieniu i przez to wywierał nacisk na nerw pośrodkowy, odpowiedzialny za ból i dyskomfort pacjenta. Po uwolnieniu nerwu lekarz przystępuje do zamykania rany, używając szwów. Wskazane jest unieruchomienie nadgarstka ortezą na czas około 2 tygodni. Takie rozwiązanie zapobiega rozejściu się szwów i wtórnemu bliznowaceniu okolicy rany.

Szwy są zwykle usuwane po około 10 dniach, a pacjent wkracza w fazę rekonwalescencji. Proces powrotu do pełnej sprawności dłoni może trwać od kilku tygodni do miesięcy, w zależności od indywidualnych uwarunkowań oraz przestrzegania zaleceń pooperacyjnych. Ważne jest obserwowanie rany pooperacyjnej pod kątem stanu zapalnego i jej dezynfekowanie.  Zasady postępowania po operacji cieśni nadgarstka na pewno przekaże lekarz.

Jakie są zalecenia po operacji zespołu cieśni nadgarstka?

Po zabiegu należy zadbać o odciążanie operowanej dłoni i unikać czynności powodujących wibracje. U osób, które przeszły operację na ręce dominującej, powrót do pracy zalecany jest po 6-8 tygodniach. Natomiast, gdy zabieg wykonano na mniej aktywnej ręce, można wrócić do codziennych obowiązków już po 4 tygodniach. Niezwykle ważna jest również systematyczna i odpowiednio dostosowana rehabilitacja. Powinna ona odbywać się pod okiem doświadczonych fizjoterapeutów w specjalistycznych ośrodkach. Dobrze zaplanowana terapia rehabilitacyjna, która uwzględnia indywidualne potrzeby pacjenta oraz jego historię choroby i leczenia, jest gwarantem skutecznego powrotu do pełnej sprawności.

Rehabilitacja po zabiegu cieśni nadgarstka – dlaczego jest niezbędna?

Rehabilitacja jest jednym z etapów powrotu do zdrowia po operacji cieśni nadgarstka. Ma na celu łagodzenie bólu i zapobieganie wielu powikłaniom, które mogą wystąpić po zabiegu. Przywracanie pełnej funkcjonalności nadgarstka to zadanie wymagające precyzji i doświadczenia od fizjoterapeuty, który musi dostosować program rehabilitacyjny do indywidualnych potrzeb każdego pacjenta. Ćwiczenia i zabiegi, takie jak terapia manualna czy kinezyterapia, mają za zadanie rozluźnienie powstałych po operacji blizn i zrostów tkanek miękkich. Dzięki odpowiednio dobranej rehabilitacji możliwe jest zmniejszenie ryzyka ponownego wystąpienia problemów, a także uniknięcie konieczności kolejnych interwencji chirurgicznych. Fizjoterapeuta ocenia również zakresy ruchomości oraz siłę mięśniową.

Czy cierpisz na ból, mrowienie lub drętwienie dłoni, które utrudniają codzienne czynności?

Umów się na wizytę u doświadczonego ortopedy w Krakowie, który postawi diagnozę i odpowie na wszystkie pytania.