Blog

Jakie są objawy zespołu cieśni nadgarstka? Kiedy udać się do specjalisty?

Zespół cieśni nadgarstka powstaje w wyniku trwającego długo ucisku na nerwprzebiegający w kanale nadgarstka. Objawy obejmują parestezje, czyli uczucie mrowienia, drętwienia oraz "prądów" w pierwszych trzech palcach dłoni. Występują również bóle nadgarstka, sztywność palców, a także osłabienie siły mięśniowej. Można wtedy dostrzec problemy z zaciśnięciem dłoni w pięść oraz wypadaniem przedmiotów z ręki. Trudności mogą pojawiać się przy wykonywaniu czynności wymagających precyzji, takich jak obieranie ziemniaków czy szycie. Zanik mięśni kłębu kciuka oraz utrata czucia w obrębie palców to kolejne sygnały świadczące o zaawansowaniu schorzenia. Warto wiedzieć, że jest to choroba zawodowa, która dotyka osoby pracujące przy zadaniach wymagających powtarzających się ruchów ręką.

Gdzie skonsultować problem i jakie badanie zrobić, aby zdiagnozować zespół cieśni nadgarstka?

W przypadku podejrzenia zespołu cieśni nadgarstka warto skonsultować się z ortopedą,neurologiem, neurochirurgiem lub chirurgiem ręki. Specjaliści ci mają odpowiednie kompetencje do diagnozowania i leczenia tego schorzenia. Istotnym elementem konsultacji jest szczegółowy wywiad medyczny, który może ujawnić przyczyny i okoliczności występowania objawów. Za pomocą testu Phalena i Tinela lekarz jest w stanie sprawdzić stan nerwu pośrodkowego. Dla bardziej precyzyjnego zbadania stanu nadgarstka wykonuje się badanie ultrasonograficzne (USG) oraz elektromiografię (EMG), która ocenia przewodnictwo nerwowe.

Czy można zapobiec wystąpieniu zespołu cieśni nadgarstka?

Ważne jest zapewnienie właściwej ergonomii miejsca pracy, co obejmuje użycie specjalnych podkładek pod mysz oraz odpowiednie ustawienie sprzętu biurowego, aby zminimalizować obciążenie nadgarstków. Regularne wykonywanie ćwiczeń rozciągających i wzmacniających może również znacząco przyczynić się do zapobiegania tej dolegliwości. Co więcej, osoby z nadmierną masą ciała, powinny dążyć do redukcji wagi np. poprzez leczenie otyłości.  Warto również rozważyć suplementację, na przykład preparaty zawierające kolagen, które mogą wspierać zdrowie stawów. Regularne ćwiczenia wzmacniające mięśnie przedramienia i dłoni mogą pomóc w utrzymaniu prawidłowej funkcji nadgarstka.

Zespół cieśni nadgarstka – kiedy konieczna jest operacja?

Operacja w przypadku zespołu cieśni nadgarstka (ZCN) jest zalecana głównie w sytuacjach, gdy inne metody leczenia nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. Chirurgiczne leczenie cechuje się wysoką skutecznością – w ponad 90% przypadków obserwuje się całkowitą poprawę i ustąpienie dolegliwości.

Zdaniem eksperta

 

Stopień zaawansowania i uciążliwość objawów mają decydujące znaczenie przy doborze metody leczenia zespołu cieśni nadgarstka. W przypadku przewlekłych form ZCN, gdzie objawy są mniej nasilone, można najpierw zastosować leczenie zachowawcze. Jeśli pacjent odczuwa dolegliwości mimo stosowania innych metod terapii i zaprzestania wykonywania czynności prowokujących objawy, konieczny może być zabieg w znieczuleniu miejscowym.

Jeśli objawy utrzymują się ponad 6 miesięcy, występuje osłabienie mięśni ręki, zanik mięśni kłębu czy parestezje, niezbędna staje się interwencja chirurgiczna. Techniki operacyjne – otwarta i endoskopowa – są skuteczne, ale różnią się pod względem kosztów, ryzyka powikłań oraz dostępności. Technika endoskopowa, mimo wyższego kosztu i ryzyka, umożliwia szybszy powrót do codziennych aktywności. Metoda otwarta jest z kolei zalecana w nagłych przypadkach pourazowych. Wybór techniki powinien być dostosowany do specyfiki przypadku oraz preferencji i możliwości pacjenta. Do pełnej sprawności ręka wraca zazwyczaj w ciągu kilku miesięcy od dnia wykonania zabiegu.

Przeczytaj także: Jak długo trwa proces rekonwalescencji po operacji cieśni nadgarstka?

Nieleczony zespół cieśni nadgarstka – jakie mogą być konsekwencje?

Nieleczony zespół cieśni nadgarstka może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych i znacznie pogarszać jakość życia. W przypadku braku odpowiedniego leczenia, choroba postępuje przez trzy etapy, z których każdy charakteryzuje się coraz bardziej nasilającymi się objawami. Na początkowym, łagodnym etapie (stopień I) pojawiają się pierwsze oznaki, takie jak drętwienie rąk, mrowienie i lekki ból. Jeżeli w tym momencie pacjent nie uda się do odpowiedniego specjalisty, choroba przechodzi w stopień II, który utrudnia codzienne funkcjonowanie. Objawia się osłabieniem czucia oraz utratą precyzji ruchów. 

Najgroźniejszy jest stopień III, w którym dochodzi do zaniku mięśni kłębu kciuka, w wyniku trwałego uszkodzenia nerwu pośrodkowego. W zaawansowanym stadium choroba może skutkować niepełnosprawnością dłoni, co ogranicza zdolność do pracy i prowadzenia normalnego życia. Dlatego niezwykle ważne jest, aby osoby doświadczające nawet lekkich objawów nie lekceważyły swojego stanu i jak najszybciej zgłosiły się do internisty, który skieruje na odpowiednie badania i terapię, by zahamować rozwój schorzenia.

Chcesz odzyskać sprawność dłoni i pozbyć się bólu?
Umów się na konsultację w naszym centrum medycznym w Krakowie