Zakres usług - LECZENIE

Laserowe leczenie żylaków, czyli termiczne uszkodzenie wiązką energii cieplnej niewydolnej żyły, jest jedną z najskuteczniejszych metod leczenia żylaków kończyn dolnych. Zabieg polega na wprowadzeniu wewnątrz żyły światłowodu w celu ablacji niewydolnej żyły i jej całkowitym uszkodzeniu i zamknięciu poprzez światło lasera. Światłowód wprowadza się pod kontrolą USG. Terapia energią lasera jest mniej inwazyjną metodą niż tradycyjne chirurgiczne usuwanie żylaków. W CM Skopia wykorzystujemy najbezpieczniejszą i najbardziej skuteczną metodę termoablacji laserowej (EVLT-endovenous laser treatment). Długość fali lasera 1470 nm zapewnia najlepszą skuteczność, dzięki większemu pochłanianiu przez wodę komórkową. Zabieg jest małoinwazyjny, a czas rekonwalescencji jest krótki. Zabieg pozostawia świetne rezultaty estetyczne. Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu żyły lub w analgosedacji (krótkotrwałym znieczuleniu, polegającym na podaniu pacjentowi dożylnie środków przeciwbólowych i nasennych). Żylaki występują u co drugiej osoby dorosłej w wieku powyżej 50 lat i u około 25% wszystkich dorosłych. Nieleczone żylaki kończyn dolnych stwarzają ryzyko powikłań takich, jak zapalenie zakrzepowe żył głębokich, owrzodzenia goleni, czy nawet zatorowość płucną.   Jakie żylaki nadają się do leczenia laserowego? Laserowe leczenie żylaków sprawdza się w przypadku niewydolności pni żylnych (żyły odpiszczelowej i odstrzałkowej). Jest skuteczne również w leczeniu dużych dopływów o niezbyt krętym przebiegu i oddalonych od skóry. Światłowód nie przejdzie wzdłuż wyjątkowo krętej żyły. Przeciwskazania do zabiegu laserowego usuwania żył: -zapalenie żył lub zakrzepica żył głębokich, -zaburzenia krzepnięcia lub przyjmowanie leków przeciwzakrzepowych, -poważne choroby serca i płuc, -miażdżyca tętnic kończyn dolnych, -ciąża, -zmiany zapalne skóry, -stan zapalny, wirusowy czy bakteryjny, -uczulenie na środki znieczulenia.   W jakim celu wykonuje się zabieg laserowego usuwania żył? Zabieg laserowego usuwania żył wykonuje się głównie w celach zdrowotnych i estetycznych. Jest to leczenie objawowe, które likwiduje powstałe żylaki, ale nie zapobiega powstaniu nowych. Rezultatem wykonania zabiegu jest efekt kosmetologiczny widoczny po paru tygodniach od zabiegu, ale również zlikwidowanie występujących przy żylakach dolegliwości typu swędzenie czy obrzęk.   Kwalifikacja do zabiegu laserowego usuwania żył Każdy zabieg musi byś poprzedzony kwalifikacją lekarza do zabiegu (konsultacja flebologiczna). W CM Skopia do zabiegu kwalifikują lekarze angiolodzy, flebolodzy. Kwalifikacja polega na wywiadzie oraz na wykonaniu USG. W razie potrzeby lekarz zleca wykonanie dodatkowych badań. Pacjent uzgadnia dogodny termin i jest informowany o sposobie przygotowania do zabiegu oraz o zaleceniach pozabiegowych. Dobierana jest odpowiednia pończocha uciskowa, która musi być stosowana przez pacjenta zaraz po zabiegu.   Jak wygląda zabieg laserowego usuwania żylaków? Cały zabieg trwa ok. 60 min. Większość tego czasu zajmuje przygotowanie do zabiegu. Czas działania samego lasera to ok. 10 min. W pierwszej kolejności wprowadza się światłowód wewnątrz żyły poprzez nakłucie w odpowiednio dobranym miejscu przez USG. Następnie dokonuje się znieczulenia poprzez pompę infuzyjną. W ostatnim etapie zamyka się żyłę energią świetlną. Punkt nakłucia zabezpiecza się sterylnymi opatrunkami i nakłada się specjalne pończoch uciskowe. W razie potrzeby zabieg może być uzupełniony o skleroterapię (ostrzyknięcie) mniejszych gałęzi zamykanego naczynia dla jeszcze lepszego efektu wizualnego.   Zalecenia po zabiegu laserowego usuwania żylaków Po zabiegu pacjent powinien: -spacerować 20 minut niezwłocznie po zabiegu, -nosić pończochy uciskowe (2 klasa ucisku) przez pierwsze 3 doby. Pończochy można zdjąć tylko na czas mycia, -przez okres rekonwalescencji (ok. 4 tygodnie po zabiegu) zaleca się regularnie spacerować, jeździć na rowerze lub wykonywać inną zalecaną przez lekarza aktywność fizyczną, -unikać ciężkiej aktywności fizycznej przez pierwsze 2 tygodnie po zabiegu, -zgłosić się na wizytę kontrolną i wykonać kontrolę USG po 1,3 i 6 miesiącu po zabiegu, -pozostać w kontakcie telefonicznym z lekarzem w przypadku pojawienia się niepokojących objawów.   Jakie mogą wystąpić objawy po zabiegu? Po zabiegu laserowego zmykania żył może wystąpić: -łagodny ból po ustąpieniu efektów znieczulenia - należy wtedy zażyć lek przeciwbólowy, -opuchlizna wzdłuż poddanej zabiegowi żyle - mija samoistnie do miesiąca czasu po zabiegu, -obrzęk i sztywność, które są normalnymi skutkami ubocznymi zabiegu i mogą utrzymywać się przez maksymalnie 14 dni. Uczucie ciągnięcia świadczy o prawidłowo przebiegającym procesie pozabiegowym.   Możliwe powikłania W każdym zabiegu i procedurze medycznej istnieje ryzyko powikłań, choćby teoretycznie, ale warto o nich wiedzieć. Potencjalnymi choć rzadko występującymi powikłaniami są: -rozległy krwiak w tkance podskórnej, -stan zapalny w obrębie rany, -obrzęk kończyny, -wystąpienie krwawienia, -uszkodzenie nerwów czuciowych, -zatorowość płucna, -zapalenie i zakrzepica żył głębokich.   Metodę laserowego usuwania/zamykania żył można uzupełnić skleroterapią czy laserowym zamykaniem naczynek laserem Fotona. Zabieg laserowego usuwania żylaków w CM Skopia wykonują: . med. Artur Hering, lek. med. Szymon Mleczko.

Skleroterapia (obliteracja, ostrzykiwanie żylaków) jest szeroko stosowaną, skuteczną metodą nieoperacyjnego leczenia żylaków i pajączków kończyn dolnych. Zabiegi skleroterapii polegają na ostrzyknięciu w miejscu uszkodzenia żył lekami, które powodują zwłóknienie naczynia, co następnie prowadzi do zarośnięcia światła naczynia. Wskazaniem lekarskim do wykonania zabiegu skleroterapii jest stan, kiedy żylaki powodują ciągłe dolegliwości bólowe, stany zapalne, zmiany troficzne takie jak przewlekły wyprysk skórny czy owrzodzenia goleni. Skleroterapię często wykonuję się także ze względów kosmetycznych. Sam zabieg na 1 nodze trwa ok. 20 min. i nie wymaga znieczulenia. Dopełnieniem zabiegu skleroterapii jest terapia uciskowa za pomocą pończoch lub bandaży, która w zależności od wskazań lekarza trwa 5-14 dni. Przewagą skleroterapii nad leczeniem operacyjnym jest: możliwość przeprowadzenia jej w warunkach ambulatoryjnych, czyli brak konieczności pozostania w szpitalu po zabiegu, brak konieczności znieczulenia, brak blizn, niski koszt zabiegu. Po zabiegu mogą pojawić się drobne "powikłania" m.in. zaczerwienienie, siniaki czy pokrzywka w miejscu ostrzyknięcia. Lekarze wykonujący skleroterapię: lek. med. Artur Hering, lek. med. Szymon Mleczko.

Flebogrif to innowacyjna metoda walki z żylakami. Jest to metoda chemiczno-mechaniczna polegająca z jednej strony na wprowadzeniu cewnika z elementem tnącym wewnętrzną warstwę żyły i jednocześnie podanie w sposób kontrolowany środka obliterującego w postaci piany. Przed zabiegiem wykonuje się USG z opcją naczyniową w celu skontrolowania drożności i wyznaczenia przebiegu wybranej do obliteracji żyły powierzchownej, ze szczególnym uwzględnieniem jej ujścia do układu głębokiego. •     Wyższa skuteczność obliteracji żył kończyn dolnych, mniejszy odsetek konieczności przeprowadzenia powtórnych sesji skleroterapii, •     poszerzenie wskazań do leczenia skleroterapią o duże żyły (>8mm), •     zmniejszenie stężenia i ilości podawanego środka obliterującego, •     zmniejszenie ilości powikłań pooperacyjnych, •     redukcja kosztów leczenia powikłań czy przeprowadzenia reoperacji, •     lepszy efekt kosmetyczny, mniejszy odsetek przebarwień. Zalety: •     skuteczniejsza metoda niż skleroterapia i tańsza od laserowej terapii, •     zabieg bez anestezjologa i bezbolesny, •     krótki czas zabiegu, •     bez konieczności hospitalizacji. Przeciwwskazania: •     czynny proces zakrzepowy żył głębokich oraz ich niedrożność, •     ciąża, •     ostre choroby infekcyjne, •     znaczne niedokrwienie tętnicze kończyn dolnych, •     nasilony obrzęk limfatyczny, •     skaza krwotoczna, •     uczulenie na środek obliterujący, •     zakażenie miejscowe.

Cytologia jest podstawowym i najważniejszym badaniem profilaktycznym w walce z rakiem szyjki macicy. To proste i szybkie badanie, które może uratować wiele Polek od raka szyjki macicy. Dzięki cytologii wykrywane są wczesne zmiany nowotworowe, które mogą być w pełni wyleczone. Na podstawie wyników z cytologii można stwierdzić, czy doszło do infekcji wirusem brodawczaka ludzkiego HPV. Cytologię wykonuje lekarz ginekolog lub pielęgniarka-położna. Badanie polega na pobraniu materiału z szyjki macicy specjalną szczoteczką i przekazaniu go do analizy pod mikroskopem do pracowni cytologicznej. Wyniki badania są dostępne po ok. 10 dniach. Badanie jest na ogół bezbolesne, aczkolwiek niektóre Panie mogą odczuwać lekkie uszczypnięcie. Po badaniu może pojawić się lekkie plamienie. Nie trzeba się tym przejmować; jest to normalna sytuacja występująca u wielu kobiet. Pierwsze badanie cytologiczne powinno wykonać się ok. 23 roku życia lub po pierwszym kontakcie seksualnym. Jeśli wyniki są prawidłowe, wystarczy powtarzać badanie raz do roku. Bardzo ważny jest termin wykonywania badania – cytologię najlepiej wykonać 4-5 dni po miesiączce, nie później jednak niż 5 dni przed miesiączką. Jeśli występują upławy lub infekcja dróg rodnych, najpierw trzeba je wyleczyć, a następnie wykonać cytologię, gdyż te dolegliwości mogą zaburzyć wyniki badania cytologicznego. Przed planowanym badaniem cytologicznym na 3 dni wcześniej nie powinno się:

• aplikować dopochwowo żadnych tabletek i leków,
• wykonywać irygacji pochwy,
• używać wibratorów,
• uprawiać seksu.

Jeśli jesteś dziewicą, nie ma przeciwwskazań do wykonania badania, jednakże powinnaś o tym fakcie poinformować lekarza/pielęgniarkę wykonującą badanie, by z zachowaniem większej ostrożności wykonali badanie i nie narazili Cię na ból. Wynik cytologii powinien być skonsultowany z lekarzem ginekologiem. W CM Skopia można wykonać badanie komercyjne lub wykonać badanie cytologiczne bezpłatnie w ramach Programu Badań Przesiewowych Raka Szyjki Macicy (dotyczy kobiet w wieku 25-59 lat, które w ostatnich 3 latach nie miały wykonywanej cytologii) – wystarczy złożyć deklarację do pielęgniarki położnej w ramach NFZ.

  Gastroskopia – metoda diagnostyczna, a w niektórych przypadkach i lecznicza (np. polipektomia, mukozektomia, tamowanie krwawienia, itp.), polegająca na wprowadzeniu przez usta do górnego odcinka przewodu pokarmowego giętkiego endoskopu (urządzenia zakończonego kamerą wysokiej rozdzielczości* i źródłem światła), co pozwala na zdiagnozowanie ewentualnych schorzeń. Za pomocą kamery lekarz na monitorze może w dużym powiększeniu obejrzeć wnętrze przełyku, żołądka i dwunastnicy, a w konsekwencji – ocenić elastyczność ścian i wygląd błony śluzowej oraz soku żołądkowego. *w wybranych placówkach – w tym w CM Skopia  

Gastroskopia – cel badania

Gastroskopia umożliwia wczesne rozpoznanie chorób układu pokarmowego – raka przełyku i żołądka czy choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy. Diagnozowane są również żylaki przełyku, zapalenie błony śluzowej przełyku i żołądka oraz dwunastnicy, a także pozostałe nowotwory żołądka (np. chłoniak, GIST, NET). Dzięki gastroskopii diagnozuje się również zmiany wywołane działaniem środków chemicznych. Pojęcie gastroskopii w języku potocznym używane jest do określenia – z punktu widzenia nomenklatury medycznej – trzech różnych badań:

• ezofagoskopii (badania przełyku),
• gastroskopii (badania żołądka),
• duodenoskopii (badania dwunastnicy).

W trakcie takiego badania oceniane są wszystkie opisywanie odcinki, dlatego spotykamy się również z nazwą esophagogastroduodenoskopii (EGD). W Centrum Medycznym Skopia w ramach gastroskopii wykonywana jest pełna esophagogastroduodenoskopia (EGD).  

Gastroskopia – wskazania

Do najistotniejszych wskazań do wykonania badania gastroskopowego zalicza się:

• trudności w przełykaniu,
• nudności, wymioty, odbijania,
• zgagę i inne objawy refluksu żołądkowo-przełykowego,
• dolegliwości bólowe w nadbrzuszu,
• krwawienie z górnego odcinka przewodu pokarmowego,
• nagłą i niewyjaśnioną utratę masy ciała,
• podejrzenie obecności ciał obcych.

Badanie wykonujemy również w:

• diagnostyce celiakii,
• przed planowymi zabiegami operacyjnymi,
• u pacjentów z dodatnim wywiadem rodzinnym w kierunku nowotworów górnego odcinka przewodu pokarmowego*.

*w wybranych przypadkach  

Gastroskopia – przebieg badania

Przed badaniem pacjent kładzie się w pozycji leżącej, na lewym boku, z głową ugiętą w kierunku klatki piersiowej; zdejmuje również okulary i protezy zębowe, jeśli posiada. W celu wyeeliminowania dyskomfortu związanego z wprowadzniem aparatu, gardło zostaje znieczulone. Endoskop wprowadzany jest przez specjalny ustnik. W czasie badania nie należy przełykać śliny. Bardzo ważne jest swobodne, miarowe oddychanie. Badanie gastroskopowe standardowo trwa od kilku do kilkunastu minut.  

Gastroskopia terapeutyczna

Nieodłączną częścią gastroskopii jest wykonanie testu ureazowego mającego na celu wykrycie obecności bakterii Helicobacter Pylori (bakteria ta w zdecydowanej większości przypadków odpowiedzialna jest za występowanie choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy). W celu wykonania testu pobierany jest wycinek błony śluzowej żołądka. W trakcie gastroskopii możliwe jest również przeprowadzanie dodatkowych zabiegów – biopsji miejsc zmienionych chorobowo, usunięcia polipów czy połkniętego ciała obcego, poszerzenia zwężeń przewodu pokarmowego czy tamowania krwotoków. Część z tego typu zabiegów wymaga znieczulenia ogólnego, a niektóre wykonania badania w ramach hospitalizacji.  

Gastroskopia w znieczuleniu miejscowym i ogólnym (analgosedacji)

Przy wykonywaniu gastroskopii w znieczuleniu miejscowym stosuje się Xylokainę w sprayu, celem osłabienia odruchu wymiotnego i dyskomfortu powodowanego przez ruchy endoskopu. W trakcie znieczulenia ogólnego pacjent otrzymuje leki uspokajające i nasenne oraz leki przeciwbólowe, zapewniające komfortowy i bezpieczny sen. Na badanie należy przyjść z osobą towarzyszącą (w celu odebrania po około 2 godzinach od rozpoczęcia badania). W dniu badania nie wolno prowadzić pojazdów.  

Gastroskopia – przygotowanie do badania

Badanie gastroskopowe musi odbywać się na czczo, czyli z pustym żołądkiem; 8 godzin przed badaniem nie należy nic jeść i pić. Jeśli badanie zaplanowane jest w godzinach dopołudniowych, wieczorem przed badaniem można spożyć lekką kolację najlepiej w formie półpłynnej (np. jogurt), płyny zaś przyjmować do 22:00. Rano nic nie jesć i nie pić. W przypadku gastroskopii wykonywanej popołudniu w dniu badania można zjeść lekkie śniadanie, najlepiej w formie półpłynnej (np. jogurt), a na 6 godzin przed badaniem wstrzymać się z jedzeniem i piciem. Stale przyjmowane leki można w tym dniu zażyć, popijając 1-2 łykami wody, jednak nigdy bezpośrednio przed badaniem. Osoby przyjmujące leki rozrzedzające krew powinny skonsultować się z lekarzem, gdyż przez zabiegiem może być wymagana tymczasowa zmiana lub odstawienie leku.  

Gastroskopia – przygotowanie do badania

Gastroskopia – przygotowanie do badania  

Gastroskopia – przeciwwskazania

Istnieją sytuacje, gdy ryzyko wykonania gastroskopii jest zbyt wysokie. Do najważniejszych przeciwwskazań należą:

• niewydolność krążeniowa lub oddechowa,
• ostry zespół wieńcowy,
• niedawno przebyty zawał serca,
• podejrzenie perforacji przewodu pokarmowego,
• tętniak aorty,
• wczesny okres po operacji jamy brzusznej,
• poparzenia przełyku.

 

Gastroskopia – najczęstsze pytania

 

Czy, aby wykonać gastroskopię, potrzebne jest skierowanie?

W CM Skopia, aby wykonać gastroskopię, nie jest wymagane skierowanie.  

Kto przeprowadza badanie gastroskopowe?

W CM Skopia nad pacjentem czuwa zespół specjalistów.  

Czy można jednocześnie wykonać gastroskopię i kolonoskopię?

Istnieje możliwość jednoczesnego wykonania gastroskopii i kolonoskopii, w tym również w znieczuleniu (analgosedacji).  

Jak często można wykonywać gastroskopię?

Jeśli zachodzi konieczność, gastroskopię można powtarzać wielokrotnie, nawet mimo krótkich odstępów czasowych.  

Jak długo czeka się na wynik badania histopatologicznego?

Po gastroskpii lekarz wydaje pacjentowi opis badania. Wynik badania histopatologicznego (jeśli został pobrany wycinek) jest dostępny po ok. 2 tygodniach.  

Gastroskopia – umów się na badanie

Wypełnij formularz lub zadzwoń: 12 446 46 10.

Gastroskopia - metoda diagnostyczna, a w niektórych przypadkach (np. polipektomia) i lecznicza polegająca na wprowadzeniu do górnego odcinka przewodu pokarmowego giętkiego endoskopu (urządzenie zakończone kamerą wysokiej rozdzielczości i źródłem światła). Za pomocą tej kamery lekarz na monitorze może w dużym zbliżeniu obejrzeć błonę śluzową przełyku, żołądka oraz dwunastnicy.
Pojęcie gastroskopii używane jest w języku potocznym do określenia formalnie trzech różnych badań: ezofagoskopia - badanie przełyku gastroskopia - badanie żołądka duodenoskopia - badanie dwunastnicy
W naszym ośrodku podczas wykonywania gastroskopii wykonywane są wszystkie powyższe badania.
W trakcie gastroskopii możliwe jest przeprowadzanie dodatkowych zabiegów np. tamowanie krwawień, polipektomia, czy też usuwanie ciał obcych.
Gastroskopia może być wykonywana w znieczuleniu miejscowym (za pomocą specjalnego żelu) lub w analgosedacji – rodzaju płytkiego znieczulenia ogólnego podczas którego – mówiąc obrazowo – pacjent zasypia i budzi się po wykonaniu badania.
W trakcie gastroskopii dodatkowo może być wykonany test ureazowy. Jest to test na obecność bakterii Helicobacter pylori w błonie śluzowej żołądka. W celu wykonania testu w trakcie badania gastroskopowego pobierany jest wycinek błony śluzowej żołądka.
Gastroskopia z testem ureazowym - przygotowanie do badania

Kolonoskopia – kluczowe badanie profilaktyczno-diagnostyczno-terapeutyczne, dzięki któremu lekarz może ocenić jelito grube, usunąć polipy, wykryć zmiany przednowotworowe i wcześnie zdiagnozować raka jelita grubego.  

Kolonoskopia

Kolonoskopia to metoda diagnostyczna, która polega na wprowadzeniu do jelita grubego specjalnego wziernika zakończonego kamerą wideo i źródłem światła (endoskop w tej wersji nazywany jest kolonoskopem). Kolonoskopia umożliwia obejrzenie wnętrza całego jelita grubego, co pozwala ocenić barwę jego błony śluzowej, strukturę, wzór czy siatkę naczyń krwionośnych. Przede wszystkim zaś służy wczesnemu wykrywaniu zmian przednowotworowych i raka jelita grubego. Niektóre pracownie, w tym CM Skopia, dysponują sprzętem wysokiej rozdzielczości, co poprawia jakość i precyzję wykonywanego badania oraz zmniejsza ryzyko przeoczenia patologicznych zmian.  

Kolonoskopia – wskazania

Poza aspektem profilaktycznym do najistotniejszych wskazań do wykonania badania kolonoskopowego zalicza się:

• krwawienie z dolnego odcinka układu pokarmowego,
• zaparcia, zaburzenia rytmu wypróżniania,
• nagłą, nieuzasadnioną utratę masy ciała,
• przewlekłą biegunkę o niezdiagnozowanej przyczynie.

 

Kolonoskopia – przebieg badania

Pacjent kładzie się na boku, zazwyczaj lewym, ze zgiętymi w kolanach nogami (podciągniętymi w kierunku podbródka). Po wstępnej ocenie okolicy odbytu, następuje badanie per rectum (palcem przez odbyt) równocześnie z wprowadzeniem żelu znieczulającego (najczęściej Lignokainy) lub neutralnego żelu endoskopowego. Następnie wprowadzony zostaje endoskop, który również powleczony jest żelem, aby łatwo się przemieszczał i nie podrażniał kanału odbytu. W trakcie badania wprowadza się pod ciśnieniem gaz, dzięki czemu poszerza się światło jelita, co umożliwia wykonanie badania i ocenę śluzówki. W nowoczesnych pracowniach powietrze zastępuje dwutlenek węgla, który jest bezpieczniejszy, szybciej się wchłania, w rezultacie czego objawy w trakcie i po badaniu są mniejsze – mniej boli a gaz nie zalega w jelitach. Centrum Medyczne Skopia dysponuje takim insuflatorem CO₂. Całe badanie kolonoskopowe trwa od kilkunastu do kilkudziesięciu minut.  

Kolonoskopia w znieczuleniu ogólnym – analgosedacji

Kolonoskopia może być wykonywana w znieczuleniu miejscowym lub tzw. analgosedacji (rodzaju płytkiego znieczulenia ogólnego). W pierwszym przypadku pacjent zachowuje świadomość, a w celu zmniejszenia dolegliwości bólowych okolicy odbytu stosuje się żel znieczulający. W drugim – pacjent otrzymuje leki uspokajające i nasenne oraz leki przeciwbólowe, zapewniające komfortowy i bezpieczny sen, dzięki czemu badanie kolonoskopowe staje się zupełnie bezbolesne.  

Kolonoskopia terapeutyczna

Często kolonoskopia diagnostyczna rozszerzona zostaje o działania lecznicze. W czasie przeprowadzania badania istnieje możliwość wykonania dodatkowych zabiegów – usuwania polipów, ciał obcych, poszerzania zwężeń czy elektrokoagulacji. Endoskop posiada specjalny kanał, przez który lekarz wprowadza dodatkowe przyrządy (np. kleszczyki, pętle, itp.). Dzięki temu podczas kolonoskopii możliwe jest pobieranie wycinków z podejrzanych obszarów błony śluzowej czy usuwanie polipów. Materiał następnie zostaje przekazany do badania histopatologicznego celem określenia charakteru zmiany.  

Kolonoskopia – przygotowanie do badania

Do kolonoskopii pacjent musi być specjalnie przygotowany. Jest to warunek absolutnie niezbędny dla poprawnego wykonania badania. Choć większość szczegółów zależy od rodzaju zastosowanego preparatu, niezmiennym elementem poprzedzającym jest zachowanie odpowiedniej diety:

• na 3 dni przed badaniem: lekkostrawnej, bez warzyw i owoców pestkowych, i pieczywa z ziarnami,
• na 2 dni przed badaniem: płynnej, bez mleka, z dużą ilością klarownych płynów, w tym większości wody niegazowanej,
• na dzień przed badaniem: opartej o niegazowaną wodę mineralną i roztwór właściwego preparatu.

Kolonoskopia – przygotowanie do badania – preparaty

Przygotowanie do badania kolonoskopowego preparatem FORTRANS (badanie w godzinach dopołudniowych) Przygotowanie do badania kolonoskopowego preparatem FORTRANS (badanie w godzinach popołudniowych) Przygotowanie do badania kolonoskopowego preparatem CITRA FLEET (badanie w godzinach dopołudniowych) Przygotowanie do badania kolonoskopowego preparatem CITRA FLEET (badanie w godzinach popołudniowych) Przygotowanie do badania kolonoskopowego preparatem CLENSIA (badanie w godzinach dopołudniowych) Przygotowanie do badania kolonoskopowego preparatem CLENSIA (badanie w godzinach popołudniowych)  

Kolonoskopia – przeciwwskazania

Istnieją okoliczności, które uniemożliwiają wykonanie kolonoskopii. Do najczęstszych przeciwwskazań należą:

• zostrzenie chorób zapanych jelita grubego (w tym choroby Leśniowskiego-Crohna oraz wrzodziejącego zapalenia jelita grubego),
• objawy zapalenia otrzewnej,
• ciężkie choroby serca i płuc (np. zawał serca, niewydolność oddechowa),
• ciąża,
• zaburzenia krzepnięcia krwi.

Kolonoskopii nie wykonuje się również, jeśli niedługo wcześniej przeprowadzony został zabieg w obrębie jamy brzusznej lub miednicy.  

Kolonoskopia – najczęstsze pytania

Czy, aby wykonać kolonoskopię, potrzebne jest skierowanie?

W CM Skopia, aby wykonać kolonoskopię – zarówno prywatnie jak i w ramach jednego z programów profilaktycznych – nie jest wymagane skierowanie.  

Kto przeprowadza badanie kolonoskopowe?

W CM Skopia nad pacjentem czuwa zespół specjalistów: lek. Szymon Pietruszka, dr n. med. Marek Winiarski, dr n. med. Mirosława Buczynowska, dr n. med. Krzysztof Bucki, dr n. med. Piotr Major, lek. Tomasz Rusek, dr n. med. Jan Kulawik, lek. Bogdan Niekowal.  

Czy można jednocześnie wykonać kolonoskopię i gastroskopię?

Istnieje możliwość jednoczesnego wykonania kolonoskopii i gastroskopii, w tym również w znieczuleniu (analgosedacji).  

Jak często należy wykonywać kolonoskopię?

Profilaktycznie kolonoskopię zaleca się przeprowadzać co 5-10 lat.  

Jak długo czeka się na wynik badania histopatologicznego?

Po kolonoskopii lekarz wydaje pacjentowi opis badania. Wynik badania histopatologicznego (jeśli został pobrany wycinek) jest dostępny po ok. 2 tygodniach (rejestracja CM Skopia informuje telefonicznie pacjentów o otrzymaniu wyniku).  

Kolonoskopia prywatnie w CM Skopia – umów się na badanie

Wypełnij formularz lub zadzwoń: 12 446 46 10.

Balon żołądkowy (balon Orbera) - jak sama nazwa wskazuje - to rodzaj balonu umieszczanego bezpośrednio w żołądku. Balon taki jest odporny na działanie soków trawiennych. Używane przez nas balony wypełnione są roztworem soli fizjologicznej - co jest całkowicie bezpieczne dla organizmu. Balon wypełniając część objętości żołądka doskonale wspomaga terapię otyłości. Pacjent już po spożyciu niewielkiej ilości pokarmu odczuwa bowiem sytość. Zmniejsza się więc ilość pokarmu dostarczanego organizmowi a co za tym idzie zmniejsza też i liczba wchłanianych kalorii. To wraz z odpowiednio dobraną dietą daje doskonałe efekty terapeutyczne. Balon nie powoduje ciągłego uczucia głodu - wręcz przeciwnie - jego działanie polega na tym by jak najszybciej po rozpoczęciu posiłku dać uczucie sytości. Balon sprzyja częstemu jedzeniu w mniejszych porcjach a więc tym samym ułatwia wyrobienie prawidłowych nawyków żywieniowych - niezbędnych po jego usunięciu. Założenie balonu wykonujemy w naszej placówce w trakcie zabiegu podobnego do gastroskopii. Balon jest umieszczany za pomocą specjalnego endoskopu. Zabieg może być wykonany w specjalnym znieczuleniu - tzw. analgosedacji - dając pacjentowi niezbędny komfort a lekarzowi swobodę i czas niezbędny do prawidłowego umieszczenia balonu. Sam zabieg założenia wymaga takiego samego przygotowania jak zwyczajna kolonoskopia. Podobnie wygląda likwidacja balonu - procedura jest podobna - balon usuwany jest za pomocą odpowiedniego endoskopu (gastroskopu)

W Centrum Medycznym Skopia istnieje możliwość chirurgicznego wycięcia zmian skórnych. Wszystkie wycinki pobrane podczas zabiegu poddawane są specjalistycznemu badaniu histopatologicznemu. Zabiegi – w zależności od uwarunkowań konkretnego pacjenta – mogą być wykonywane w znieczuleniu miejscowym lub na szczególne życzenie w analgosedacji – rodzaju płytkiego znieczulenia ogólnego. W drugim przypadku pacjenci podlegają tym samym zasadom, co pacjenci naszej poradni chirurgicznej i endoskopowej, czyli – są pod stałą obserwacją zespołu anestezjologicznego (niezależnie od specjalisty anestezjologa), a do ich dyspozycji pozostaje wygodna sala wypoczynkowa (wybudzeniowa).  

Rodzaje zmian skórnych

Zmiany skórne pochodzą z różnych warstw skóry, przez co różnią się wyglądem, kształtem i wielkością.  

Zmiany skórne – brodawki skórne

Najczęstszymi brodawkami skórnymi są brodawki łojotokowe i wirusowe. Pierwsze to łagodne nowotwory skóry (bez skłonności do przemiany rakowej). Drugie wywoływane są przez wirusy, np. wirus HPV powoduje powstawanie brodawek popularnie zwanych kurzajkami.  

Zmiany skórne – włókniaki

W miejscach niewielkich urazów skóry lub zapalenia mieszka włosowego mogą niekiedy występować tzw. włókniaki twarde. Włókniaki miękkie to łagodne nowotwory, których częstotliwość pojawiania się wzrasta wraz z wiekiem. Z kolei na skórze stóp występują odciski, nagniotki i modzele.  

Zmiany skórne – zmiany barwnikowe

Znamiona barwnikowe składają się z komórek barwnikowych skóry. Znamiona dzielimy na wrodzone oraz nabyte. Wymagają one obserwacji, ponieważ mogą być punktem wyjścia czerniaka złośliwego. Kontrola dermatologiczna z dermatoskopią powinna być wykonywana co rok (chyba że w rodzinie występował czerniak). Niezwykle ważna jest także ochrona przeciwsłoneczna.  

Cel usuwania zmian skórnych

Chirurgiczne usunięcie zmiany skórnej umożliwia przede wszystkim przeprowadzenie jej oceny pod kątem histopatologicznym poprzez poddanie jej specjalistycznemu badaniu. Samoistne ustępowanie zmian skórnych należy do rzadkości, wobec czego – mając na uwadze ryzyko rozwoju raka – nie warto zwlekać z ich usunięciem.  

Chirurgiczne usuwanie zmian skórnych – przebieg zabiegu

Chirurg przy pomocy skalpela wycina zmianę wraz z niewielkim marginesem zdrowej tkanki. Następnie założone zostają szwy i opatrunek. Zabieg nie jest bolesny, gdyż stosowane jest znieczulenie miejscowe.  

Usuwanie zmian skórnych – wskazania

Chirurgiczne usunięcie zmiany skórnej wykonywane jest w celu:

• szybkiego i skutecznego pozbycia się znamion, brodawek, czy włókniaków,
• przeprowadzenia oceny zmiany skórnej pod kątem histopatologicznym.

Usuwanie zmian skórnych – przeciwwskazania

Głównymi przeciwwskazaniami do chirurgicznego usunięcia zmian skórnych są:

• skłonność do bliznowców,
• niska krzepliwość krwi.

Usuwanie zmian skórnych – najczęstsze pytania

Kto usuwa zmiany?

Zmiany usuwa dermatolog dr n. med. Dorota Wielowieyska-Szybińska.  

Czy po chirurgicznym usunięciu zmiany skórnej pozostaje blizna?

Niemożliwe jest wycięcie skóry, które nie skutkowałoby powstaniem blizny. Jej wygląd zależy od skłonności do gojenia, wielkości i lokalizacji. Najtrudniejsze w gojeniu są blizny pleców, ramion i kończyn dolnych.  

Czy zabieg chirurgicznego usuwania zmian skórnych wymaga specjalnego przygotowania?

Usuwanie zmian skórnych w znieczuleniu miejscowym nie wymaga żadnych procedur przygotowawczych.  

Ile znamion można usunąć w czasie jednego zabiegu?

Zależy to od wielkości – jeśli zmiany są małe to nawet kilka. O ilości usuwanych zmian decyduje lekarz indywidualnie; standardowo nie jest problemem usunięcie 2-3 zmian podczas jednej wizyty.  

Jak długo trwa zabieg usuwania znamion?

W zależności od wielkości, ilości i stopnia skomplikowania zabiegu – najczęściej ok. 20-30 min.  

Jak długo trzeba nosić szwy? Jak długo goi się rana?

Szwy zazwyczaj są ściągane po 7 dniach, w zależności od zaleceń lekarza. Rana goi się szybko.  

Usuwanie zmian skórnych – umów się na konsultację

Wypełnij formularz lub zadzwoń: 12 446 46 10.

Skleroterapia (obliteracja, ostrzykiwanie żylaków) jest szeroko stosowaną, skuteczną metodą nieoperacyjnego leczenia żylaków i pajączków kończyn dolnych. Zabiegi skleroterapii polegają na ostrzyknięciu w miejscu uszkodzenia żył lekami, które powodują zwłóknienie naczynia, co następnie prowadzi do zarośnięcia światła naczynia. Wskazaniem lekarskim do wykonania zabiegu skleroterapii jest stan, kiedy żylaki powodują ciągłe dolegliwości bólowe, stany zapalne, zmiany troficzne takie jak przewlekły wyprysk skórny czy owrzodzenia goleni. Skleroterapię często wykonuję się także ze względów kosmetycznych. Sam zabieg na 1 nodze trwa ok. 20 min. i nie wymaga znieczulenia. Dopełnieniem zabiegu skleroterapii jest terapia uciskowa za pomocą pończoch lub bandaży, która w zależności od wskazań lekarza trwa 5-14 dni. Przewagą skleroterapii nad leczeniem operacyjnym jest: możliwość przeprowadzenia jej w warunkach ambulatoryjnych, czyli brak konieczności pozostania w szpitalu po zabiegu, brak konieczności znieczulenia, brak blizn, niski koszt zabiegu. Po zabiegu mogą pojawić się drobne "powikłania" m.in. zaczerwienienie, siniaki czy pokrzywka w miejscu ostrzyknięcia. Lekarze wykonujący skleroterapię: lek. med. Artur Hering, lek. med. Szymon Mleczko.

W Centrum Medycznym Skopia istnieje możliwość chirurgicznego wycięcia zmian skórnych. Wszystkie wycinki pobrane podczas zabiegu poddawane są specjalistycznemu badaniu histopatologicznemu. Zabiegi – w zależności od uwarunkowań konkretnego pacjenta – mogą być wykonywane w znieczuleniu miejscowym lub na szczególne życzenie w analgosedacji – rodzaju płytkiego znieczulenia ogólnego. W drugim przypadku pacjenci podlegają tym samym zasadom, co pacjenci naszej poradni chirurgicznej i endoskopowej, czyli – są pod stałą obserwacją zespołu anestezjologicznego (niezależnie od specjalisty anestezjologa), a do ich dyspozycji pozostaje wygodna sala wypoczynkowa (wybudzeniowa).  

Rodzaje zmian skórnych

Zmiany skórne pochodzą z różnych warstw skóry, przez co różnią się wyglądem, kształtem i wielkością.  

Zmiany skórne – brodawki skórne

Najczęstszymi brodawkami skórnymi są brodawki łojotokowe i wirusowe. Pierwsze to łagodne nowotwory skóry (bez skłonności do przemiany rakowej). Drugie wywoływane są przez wirusy, np. wirus HPV powoduje powstawanie brodawek popularnie zwanych kurzajkami.  

Zmiany skórne – włókniaki

W miejscach niewielkich urazów skóry lub zapalenia mieszka włosowego mogą niekiedy występować tzw. włókniaki twarde. Włókniaki miękkie to łagodne nowotwory, których częstotliwość pojawiania się wzrasta wraz z wiekiem. Z kolei na skórze stóp występują odciski, nagniotki i modzele.  

Zmiany skórne – zmiany barwnikowe

Znamiona barwnikowe składają się z komórek barwnikowych skóry. Znamiona dzielimy na wrodzone oraz nabyte. Wymagają one obserwacji, ponieważ mogą być punktem wyjścia czerniaka złośliwego. Kontrola dermatologiczna z dermatoskopią powinna być wykonywana co rok (chyba że w rodzinie występował czerniak). Niezwykle ważna jest także ochrona przeciwsłoneczna.  

Cel usuwania zmian skórnych

Chirurgiczne usunięcie zmiany skórnej umożliwia przede wszystkim przeprowadzenie jej oceny pod kątem histopatologicznym poprzez poddanie jej specjalistycznemu badaniu. Samoistne ustępowanie zmian skórnych należy do rzadkości, wobec czego – mając na uwadze ryzyko rozwoju raka – nie warto zwlekać z ich usunięciem.  

Chirurgiczne usuwanie zmian skórnych – przebieg zabiegu

Chirurg przy pomocy skalpela wycina zmianę wraz z niewielkim marginesem zdrowej tkanki. Następnie założone zostają szwy i opatrunek. Zabieg nie jest bolesny, gdyż stosowane jest znieczulenie miejscowe.  

Usuwanie zmian skórnych – wskazania

Chirurgiczne usunięcie zmiany skórnej wykonywane jest w celu:

• szybkiego i skutecznego pozbycia się znamion, brodawek, czy włókniaków,
• przeprowadzenia oceny zmiany skórnej pod kątem histopatologicznym.

Usuwanie zmian skórnych – przeciwwskazania

Głównymi przeciwwskazaniami do chirurgicznego usunięcia zmian skórnych są:

• skłonność do bliznowców,
• niska krzepliwość krwi.

Usuwanie zmian skórnych – najczęstsze pytania

Kto usuwa zmiany?

Zmiany usuwa dermatolog dr n. med. Dorota Wielowieyska-Szybińska.  

Czy po chirurgicznym usunięciu zmiany skórnej pozostaje blizna?

Niemożliwe jest wycięcie skóry, które nie skutkowałoby powstaniem blizny. Jej wygląd zależy od skłonności do gojenia, wielkości i lokalizacji. Najtrudniejsze w gojeniu są blizny pleców, ramion i kończyn dolnych.  

Czy zabieg chirurgicznego usuwania zmian skórnych wymaga specjalnego przygotowania?

Usuwanie zmian skórnych w znieczuleniu miejscowym nie wymaga żadnych procedur przygotowawczych.  

Ile znamion można usunąć w czasie jednego zabiegu?

Zależy to od wielkości – jeśli zmiany są małe to nawet kilka. O ilości usuwanych zmian decyduje lekarz indywidualnie; standardowo nie jest problemem usunięcie 2-3 zmian podczas jednej wizyty.  

Jak długo trwa zabieg usuwania znamion?

W zależności od wielkości, ilości i stopnia skomplikowania zabiegu – najczęściej ok. 20-30 min.  

Jak długo trzeba nosić szwy? Jak długo goi się rana?

Szwy zazwyczaj są ściągane po 7 dniach, w zależności od zaleceń lekarza. Rana goi się szybko.  

Usuwanie zmian skórnych – umów się na konsultację

Wypełnij formularz lub zadzwoń: 12 446 46 10.

Konsultacje w zakresie chorób wewnętrznych

Gastroskopia - metoda diagnostyczna, a w niektórych przypadkach (np. polipektomia) i lecznicza polegająca na wprowadzeniu do górnego odcinka przewodu pokarmowego giętkiego endoskopu (urządzenie zakończone kamerą wysokiej rozdzielczości i źródłem światła). Za pomocą tej kamery lekarz na monitorze może w dużym zbliżeniu obejrzeć błonę śluzową przełyku, żołądka oraz dwunastnicy.
Pojęcie gastroskopii używane jest w języku potocznym do określenia formalnie trzech różnych badań: ezofagoskopia - badanie przełyku gastroskopia - badanie żołądka duodenoskopia - badanie dwunastnicy
W naszym ośrodku podczas wykonywania gastroskopii wykonywane są wszystkie powyższe badania.
W trakcie gastroskopii możliwe jest przeprowadzanie dodatkowych zabiegów np. tamowanie krwawień, polipektomia, czy też usuwanie ciał obcych.
Gastroskopia może być wykonywana w znieczuleniu miejscowym (za pomocą specjalnego żelu) lub w analgosedacji – rodzaju płytkiego znieczulenia ogólnego podczas którego – mówiąc obrazowo – pacjent zasypia i budzi się po wykonaniu badania.
W trakcie gastroskopii dodatkowo może być wykonany test ureazowy. Jest to test na obecność bakterii Helicobacter pylori w błonie śluzowej żołądka. W celu wykonania testu w trakcie badania gastroskopowego pobierany jest wycinek błony śluzowej żołądka.
Gastroskopia z testem ureazowym - przygotowanie do badania

W Centrum Medycznym Skopia istnieje możliwość chirurgicznego wycięcia zmian skórnych. Wszystkie wycinki pobrane podczas zabiegu poddawane są specjalistycznemu badaniu histopatologicznemu. Zabiegi – w zależności od uwarunkowań konkretnego pacjenta – mogą być wykonywane w znieczuleniu miejscowym lub na szczególne życzenie w analgosedacji – rodzaju płytkiego znieczulenia ogólnego. W drugim przypadku pacjenci podlegają tym samym zasadom, co pacjenci naszej poradni chirurgicznej i endoskopowej, czyli – są pod stałą obserwacją zespołu anestezjologicznego (niezależnie od specjalisty anestezjologa), a do ich dyspozycji pozostaje wygodna sala wypoczynkowa (wybudzeniowa).  

Rodzaje zmian skórnych

Zmiany skórne pochodzą z różnych warstw skóry, przez co różnią się wyglądem, kształtem i wielkością.  

Zmiany skórne – brodawki skórne

Najczęstszymi brodawkami skórnymi są brodawki łojotokowe i wirusowe. Pierwsze to łagodne nowotwory skóry (bez skłonności do przemiany rakowej). Drugie wywoływane są przez wirusy, np. wirus HPV powoduje powstawanie brodawek popularnie zwanych kurzajkami.  

Zmiany skórne – włókniaki

W miejscach niewielkich urazów skóry lub zapalenia mieszka włosowego mogą niekiedy występować tzw. włókniaki twarde. Włókniaki miękkie to łagodne nowotwory, których częstotliwość pojawiania się wzrasta wraz z wiekiem. Z kolei na skórze stóp występują odciski, nagniotki i modzele.  

Zmiany skórne – zmiany barwnikowe

Znamiona barwnikowe składają się z komórek barwnikowych skóry. Znamiona dzielimy na wrodzone oraz nabyte. Wymagają one obserwacji, ponieważ mogą być punktem wyjścia czerniaka złośliwego. Kontrola dermatologiczna z dermatoskopią powinna być wykonywana co rok (chyba że w rodzinie występował czerniak). Niezwykle ważna jest także ochrona przeciwsłoneczna.  

Cel usuwania zmian skórnych

Chirurgiczne usunięcie zmiany skórnej umożliwia przede wszystkim przeprowadzenie jej oceny pod kątem histopatologicznym poprzez poddanie jej specjalistycznemu badaniu. Samoistne ustępowanie zmian skórnych należy do rzadkości, wobec czego – mając na uwadze ryzyko rozwoju raka – nie warto zwlekać z ich usunięciem.  

Chirurgiczne usuwanie zmian skórnych – przebieg zabiegu

Chirurg przy pomocy skalpela wycina zmianę wraz z niewielkim marginesem zdrowej tkanki. Następnie założone zostają szwy i opatrunek. Zabieg nie jest bolesny, gdyż stosowane jest znieczulenie miejscowe.  

Usuwanie zmian skórnych – wskazania

Chirurgiczne usunięcie zmiany skórnej wykonywane jest w celu:

• szybkiego i skutecznego pozbycia się znamion, brodawek, czy włókniaków,
• przeprowadzenia oceny zmiany skórnej pod kątem histopatologicznym.

Usuwanie zmian skórnych – przeciwwskazania

Głównymi przeciwwskazaniami do chirurgicznego usunięcia zmian skórnych są:

• skłonność do bliznowców,
• niska krzepliwość krwi.

Usuwanie zmian skórnych – najczęstsze pytania

Kto usuwa zmiany?

Zmiany usuwa dermatolog dr n. med. Dorota Wielowieyska-Szybińska.  

Czy po chirurgicznym usunięciu zmiany skórnej pozostaje blizna?

Niemożliwe jest wycięcie skóry, które nie skutkowałoby powstaniem blizny. Jej wygląd zależy od skłonności do gojenia, wielkości i lokalizacji. Najtrudniejsze w gojeniu są blizny pleców, ramion i kończyn dolnych.  

Czy zabieg chirurgicznego usuwania zmian skórnych wymaga specjalnego przygotowania?

Usuwanie zmian skórnych w znieczuleniu miejscowym nie wymaga żadnych procedur przygotowawczych.  

Ile znamion można usunąć w czasie jednego zabiegu?

Zależy to od wielkości – jeśli zmiany są małe to nawet kilka. O ilości usuwanych zmian decyduje lekarz indywidualnie; standardowo nie jest problemem usunięcie 2-3 zmian podczas jednej wizyty.  

Jak długo trwa zabieg usuwania znamion?

W zależności od wielkości, ilości i stopnia skomplikowania zabiegu – najczęściej ok. 20-30 min.  

Jak długo trzeba nosić szwy? Jak długo goi się rana?

Szwy zazwyczaj są ściągane po 7 dniach, w zależności od zaleceń lekarza. Rana goi się szybko.  

Usuwanie zmian skórnych – umów się na konsultację

Wypełnij formularz lub zadzwoń: 12 446 46 10.

Trychologia zajmuje się diagnostyką i leczeniem schorzeń związanych z włosami i skórą głowy takich jak: wypadanie włosów, łysienie, łojotokowe zapalenie skóry głowy, łupież, przetłuszczająca się skóra głowy czy łuszczyca. Dermatolog po przeprowadzeniu wywiadu z pacjentem ustala możliwości leczenia (farmakologia, karboksyterapia, mezoterapia igłowa lub osocze bogatopłytkowe).

  Gastroskopia – metoda diagnostyczna, a w niektórych przypadkach i lecznicza (np. polipektomia, mukozektomia, tamowanie krwawienia, itp.), polegająca na wprowadzeniu przez usta do górnego odcinka przewodu pokarmowego giętkiego endoskopu (urządzenia zakończonego kamerą wysokiej rozdzielczości* i źródłem światła), co pozwala na zdiagnozowanie ewentualnych schorzeń. Za pomocą kamery lekarz na monitorze może w dużym powiększeniu obejrzeć wnętrze przełyku, żołądka i dwunastnicy, a w konsekwencji – ocenić elastyczność ścian i wygląd błony śluzowej oraz soku żołądkowego. *w wybranych placówkach – w tym w CM Skopia  

Gastroskopia – cel badania

Gastroskopia umożliwia wczesne rozpoznanie chorób układu pokarmowego – raka przełyku i żołądka czy choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy. Diagnozowane są również żylaki przełyku, zapalenie błony śluzowej przełyku i żołądka oraz dwunastnicy, a także pozostałe nowotwory żołądka (np. chłoniak, GIST, NET). Dzięki gastroskopii diagnozuje się również zmiany wywołane działaniem środków chemicznych. Pojęcie gastroskopii w języku potocznym używane jest do określenia – z punktu widzenia nomenklatury medycznej – trzech różnych badań:

• ezofagoskopii (badania przełyku),
• gastroskopii (badania żołądka),
• duodenoskopii (badania dwunastnicy).

W trakcie takiego badania oceniane są wszystkie opisywanie odcinki, dlatego spotykamy się również z nazwą esophagogastroduodenoskopii (EGD). W Centrum Medycznym Skopia w ramach gastroskopii wykonywana jest pełna esophagogastroduodenoskopia (EGD).  

Gastroskopia – wskazania

Do najistotniejszych wskazań do wykonania badania gastroskopowego zalicza się:

• trudności w przełykaniu,
• nudności, wymioty, odbijania,
• zgagę i inne objawy refluksu żołądkowo-przełykowego,
• dolegliwości bólowe w nadbrzuszu,
• krwawienie z górnego odcinka przewodu pokarmowego,
• nagłą i niewyjaśnioną utratę masy ciała,
• podejrzenie obecności ciał obcych.

Badanie wykonujemy również w:

• diagnostyce celiakii,
• przed planowymi zabiegami operacyjnymi,
• u pacjentów z dodatnim wywiadem rodzinnym w kierunku nowotworów górnego odcinka przewodu pokarmowego*.

*w wybranych przypadkach  

Gastroskopia – przebieg badania

Przed badaniem pacjent kładzie się w pozycji leżącej, na lewym boku, z głową ugiętą w kierunku klatki piersiowej; zdejmuje również okulary i protezy zębowe, jeśli posiada. W celu wyeeliminowania dyskomfortu związanego z wprowadzniem aparatu, gardło zostaje znieczulone. Endoskop wprowadzany jest przez specjalny ustnik. W czasie badania nie należy przełykać śliny. Bardzo ważne jest swobodne, miarowe oddychanie. Badanie gastroskopowe standardowo trwa od kilku do kilkunastu minut.  

Gastroskopia terapeutyczna

Nieodłączną częścią gastroskopii jest wykonanie testu ureazowego mającego na celu wykrycie obecności bakterii Helicobacter Pylori (bakteria ta w zdecydowanej większości przypadków odpowiedzialna jest za występowanie choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy). W celu wykonania testu pobierany jest wycinek błony śluzowej żołądka. W trakcie gastroskopii możliwe jest również przeprowadzanie dodatkowych zabiegów – biopsji miejsc zmienionych chorobowo, usunięcia polipów czy połkniętego ciała obcego, poszerzenia zwężeń przewodu pokarmowego czy tamowania krwotoków. Część z tego typu zabiegów wymaga znieczulenia ogólnego, a niektóre wykonania badania w ramach hospitalizacji.  

Gastroskopia w znieczuleniu miejscowym i ogólnym (analgosedacji)

Przy wykonywaniu gastroskopii w znieczuleniu miejscowym stosuje się Xylokainę w sprayu, celem osłabienia odruchu wymiotnego i dyskomfortu powodowanego przez ruchy endoskopu. W trakcie znieczulenia ogólnego pacjent otrzymuje leki uspokajające i nasenne oraz leki przeciwbólowe, zapewniające komfortowy i bezpieczny sen. Na badanie należy przyjść z osobą towarzyszącą (w celu odebrania po około 2 godzinach od rozpoczęcia badania). W dniu badania nie wolno prowadzić pojazdów.  

Gastroskopia – przygotowanie do badania

Badanie gastroskopowe musi odbywać się na czczo, czyli z pustym żołądkiem; 8 godzin przed badaniem nie należy nic jeść i pić. Jeśli badanie zaplanowane jest w godzinach dopołudniowych, wieczorem przed badaniem można spożyć lekką kolację najlepiej w formie półpłynnej (np. jogurt), płyny zaś przyjmować do 22:00. Rano nic nie jesć i nie pić. W przypadku gastroskopii wykonywanej popołudniu w dniu badania można zjeść lekkie śniadanie, najlepiej w formie półpłynnej (np. jogurt), a na 6 godzin przed badaniem wstrzymać się z jedzeniem i piciem. Stale przyjmowane leki można w tym dniu zażyć, popijając 1-2 łykami wody, jednak nigdy bezpośrednio przed badaniem. Osoby przyjmujące leki rozrzedzające krew powinny skonsultować się z lekarzem, gdyż przez zabiegiem może być wymagana tymczasowa zmiana lub odstawienie leku.  

Gastroskopia – przygotowanie do badania

Gastroskopia – przygotowanie do badania  

Gastroskopia – przeciwwskazania

Istnieją sytuacje, gdy ryzyko wykonania gastroskopii jest zbyt wysokie. Do najważniejszych przeciwwskazań należą:

• niewydolność krążeniowa lub oddechowa,
• ostry zespół wieńcowy,
• niedawno przebyty zawał serca,
• podejrzenie perforacji przewodu pokarmowego,
• tętniak aorty,
• wczesny okres po operacji jamy brzusznej,
• poparzenia przełyku.

 

Gastroskopia – najczęstsze pytania

 

Czy, aby wykonać gastroskopię, potrzebne jest skierowanie?

W CM Skopia, aby wykonać gastroskopię, nie jest wymagane skierowanie.  

Kto przeprowadza badanie gastroskopowe?

W CM Skopia nad pacjentem czuwa zespół specjalistów.  

Czy można jednocześnie wykonać gastroskopię i kolonoskopię?

Istnieje możliwość jednoczesnego wykonania gastroskopii i kolonoskopii, w tym również w znieczuleniu (analgosedacji).  

Jak często można wykonywać gastroskopię?

Jeśli zachodzi konieczność, gastroskopię można powtarzać wielokrotnie, nawet mimo krótkich odstępów czasowych.  

Jak długo czeka się na wynik badania histopatologicznego?

Po gastroskpii lekarz wydaje pacjentowi opis badania. Wynik badania histopatologicznego (jeśli został pobrany wycinek) jest dostępny po ok. 2 tygodniach.  

Gastroskopia – umów się na badanie

Wypełnij formularz lub zadzwoń: 12 446 46 10.

Gastroskopia - metoda diagnostyczna, a w niektórych przypadkach (np. polipektomia) i lecznicza polegająca na wprowadzeniu do górnego odcinka przewodu pokarmowego giętkiego endoskopu (urządzenie zakończone kamerą wysokiej rozdzielczości i źródłem światła). Za pomocą tej kamery lekarz na monitorze może w dużym zbliżeniu obejrzeć błonę śluzową przełyku, żołądka oraz dwunastnicy.
Pojęcie gastroskopii używane jest w języku potocznym do określenia formalnie trzech różnych badań: ezofagoskopia - badanie przełyku gastroskopia - badanie żołądka duodenoskopia - badanie dwunastnicy
W naszym ośrodku podczas wykonywania gastroskopii wykonywane są wszystkie powyższe badania.
W trakcie gastroskopii możliwe jest przeprowadzanie dodatkowych zabiegów np. tamowanie krwawień, polipektomia, czy też usuwanie ciał obcych.
Gastroskopia może być wykonywana w znieczuleniu miejscowym (za pomocą specjalnego żelu) lub w analgosedacji – rodzaju płytkiego znieczulenia ogólnego podczas którego – mówiąc obrazowo – pacjent zasypia i budzi się po wykonaniu badania.
W trakcie gastroskopii dodatkowo może być wykonany test ureazowy. Jest to test na obecność bakterii Helicobacter pylori w błonie śluzowej żołądka. W celu wykonania testu w trakcie badania gastroskopowego pobierany jest wycinek błony śluzowej żołądka.
Gastroskopia z testem ureazowym - przygotowanie do badania

Kolonoskopia – kluczowe badanie profilaktyczno-diagnostyczno-terapeutyczne, dzięki któremu lekarz może ocenić jelito grube, usunąć polipy, wykryć zmiany przednowotworowe i wcześnie zdiagnozować raka jelita grubego.  

Kolonoskopia

Kolonoskopia to metoda diagnostyczna, która polega na wprowadzeniu do jelita grubego specjalnego wziernika zakończonego kamerą wideo i źródłem światła (endoskop w tej wersji nazywany jest kolonoskopem). Kolonoskopia umożliwia obejrzenie wnętrza całego jelita grubego, co pozwala ocenić barwę jego błony śluzowej, strukturę, wzór czy siatkę naczyń krwionośnych. Przede wszystkim zaś służy wczesnemu wykrywaniu zmian przednowotworowych i raka jelita grubego. Niektóre pracownie, w tym CM Skopia, dysponują sprzętem wysokiej rozdzielczości, co poprawia jakość i precyzję wykonywanego badania oraz zmniejsza ryzyko przeoczenia patologicznych zmian.  

Kolonoskopia – wskazania

Poza aspektem profilaktycznym do najistotniejszych wskazań do wykonania badania kolonoskopowego zalicza się:

• krwawienie z dolnego odcinka układu pokarmowego,
• zaparcia, zaburzenia rytmu wypróżniania,
• nagłą, nieuzasadnioną utratę masy ciała,
• przewlekłą biegunkę o niezdiagnozowanej przyczynie.

 

Kolonoskopia – przebieg badania

Pacjent kładzie się na boku, zazwyczaj lewym, ze zgiętymi w kolanach nogami (podciągniętymi w kierunku podbródka). Po wstępnej ocenie okolicy odbytu, następuje badanie per rectum (palcem przez odbyt) równocześnie z wprowadzeniem żelu znieczulającego (najczęściej Lignokainy) lub neutralnego żelu endoskopowego. Następnie wprowadzony zostaje endoskop, który również powleczony jest żelem, aby łatwo się przemieszczał i nie podrażniał kanału odbytu. W trakcie badania wprowadza się pod ciśnieniem gaz, dzięki czemu poszerza się światło jelita, co umożliwia wykonanie badania i ocenę śluzówki. W nowoczesnych pracowniach powietrze zastępuje dwutlenek węgla, który jest bezpieczniejszy, szybciej się wchłania, w rezultacie czego objawy w trakcie i po badaniu są mniejsze – mniej boli a gaz nie zalega w jelitach. Centrum Medyczne Skopia dysponuje takim insuflatorem CO₂. Całe badanie kolonoskopowe trwa od kilkunastu do kilkudziesięciu minut.  

Kolonoskopia w znieczuleniu ogólnym – analgosedacji

Kolonoskopia może być wykonywana w znieczuleniu miejscowym lub tzw. analgosedacji (rodzaju płytkiego znieczulenia ogólnego). W pierwszym przypadku pacjent zachowuje świadomość, a w celu zmniejszenia dolegliwości bólowych okolicy odbytu stosuje się żel znieczulający. W drugim – pacjent otrzymuje leki uspokajające i nasenne oraz leki przeciwbólowe, zapewniające komfortowy i bezpieczny sen, dzięki czemu badanie kolonoskopowe staje się zupełnie bezbolesne.  

Kolonoskopia terapeutyczna

Często kolonoskopia diagnostyczna rozszerzona zostaje o działania lecznicze. W czasie przeprowadzania badania istnieje możliwość wykonania dodatkowych zabiegów – usuwania polipów, ciał obcych, poszerzania zwężeń czy elektrokoagulacji. Endoskop posiada specjalny kanał, przez który lekarz wprowadza dodatkowe przyrządy (np. kleszczyki, pętle, itp.). Dzięki temu podczas kolonoskopii możliwe jest pobieranie wycinków z podejrzanych obszarów błony śluzowej czy usuwanie polipów. Materiał następnie zostaje przekazany do badania histopatologicznego celem określenia charakteru zmiany.  

Kolonoskopia – przygotowanie do badania

Do kolonoskopii pacjent musi być specjalnie przygotowany. Jest to warunek absolutnie niezbędny dla poprawnego wykonania badania. Choć większość szczegółów zależy od rodzaju zastosowanego preparatu, niezmiennym elementem poprzedzającym jest zachowanie odpowiedniej diety:

• na 3 dni przed badaniem: lekkostrawnej, bez warzyw i owoców pestkowych, i pieczywa z ziarnami,
• na 2 dni przed badaniem: płynnej, bez mleka, z dużą ilością klarownych płynów, w tym większości wody niegazowanej,
• na dzień przed badaniem: opartej o niegazowaną wodę mineralną i roztwór właściwego preparatu.

Kolonoskopia – przygotowanie do badania – preparaty

Przygotowanie do badania kolonoskopowego preparatem FORTRANS (badanie w godzinach dopołudniowych) Przygotowanie do badania kolonoskopowego preparatem FORTRANS (badanie w godzinach popołudniowych) Przygotowanie do badania kolonoskopowego preparatem CITRA FLEET (badanie w godzinach dopołudniowych) Przygotowanie do badania kolonoskopowego preparatem CITRA FLEET (badanie w godzinach popołudniowych) Przygotowanie do badania kolonoskopowego preparatem CLENSIA (badanie w godzinach dopołudniowych) Przygotowanie do badania kolonoskopowego preparatem CLENSIA (badanie w godzinach popołudniowych)  

Kolonoskopia – przeciwwskazania

Istnieją okoliczności, które uniemożliwiają wykonanie kolonoskopii. Do najczęstszych przeciwwskazań należą:

• zostrzenie chorób zapanych jelita grubego (w tym choroby Leśniowskiego-Crohna oraz wrzodziejącego zapalenia jelita grubego),
• objawy zapalenia otrzewnej,
• ciężkie choroby serca i płuc (np. zawał serca, niewydolność oddechowa),
• ciąża,
• zaburzenia krzepnięcia krwi.

Kolonoskopii nie wykonuje się również, jeśli niedługo wcześniej przeprowadzony został zabieg w obrębie jamy brzusznej lub miednicy.  

Kolonoskopia – najczęstsze pytania

Czy, aby wykonać kolonoskopię, potrzebne jest skierowanie?

W CM Skopia, aby wykonać kolonoskopię – zarówno prywatnie jak i w ramach jednego z programów profilaktycznych – nie jest wymagane skierowanie.  

Kto przeprowadza badanie kolonoskopowe?

W CM Skopia nad pacjentem czuwa zespół specjalistów: lek. Szymon Pietruszka, dr n. med. Marek Winiarski, dr n. med. Mirosława Buczynowska, dr n. med. Krzysztof Bucki, dr n. med. Piotr Major, lek. Tomasz Rusek, dr n. med. Jan Kulawik, lek. Bogdan Niekowal.  

Czy można jednocześnie wykonać kolonoskopię i gastroskopię?

Istnieje możliwość jednoczesnego wykonania kolonoskopii i gastroskopii, w tym również w znieczuleniu (analgosedacji).  

Jak często należy wykonywać kolonoskopię?

Profilaktycznie kolonoskopię zaleca się przeprowadzać co 5-10 lat.  

Jak długo czeka się na wynik badania histopatologicznego?

Po kolonoskopii lekarz wydaje pacjentowi opis badania. Wynik badania histopatologicznego (jeśli został pobrany wycinek) jest dostępny po ok. 2 tygodniach (rejestracja CM Skopia informuje telefonicznie pacjentów o otrzymaniu wyniku).  

Kolonoskopia prywatnie w CM Skopia – umów się na badanie

Wypełnij formularz lub zadzwoń: 12 446 46 10.

Polipektomia - zabieg usunięcia polipa. W naszym ośrodku wykonujemy polipektomię endoskopowo, w tym podczas kolonoskopii czy też gastroskopii. Podczas usuwania polipa zapobiega się krwawieniu dzięki zastosowaniu elektrokoagulacji. Usunięty polip powinien być przedmiotem badania histopatologicznego. Polipektomia powinna być wykonywana nie tylko w stosunku do polipów nowotworowych złośliwych, ale również w stosunku do łagodnych. Polipy łagodne mogą się bowiem w przyszłości zmieniać w polipy nowotworowe.

Sigmoidoskopia - to metoda diagnostyczna, a czasami też lecznicza polegająca na endoskopowym badaniu ostatnich 60–80 cm jelita grubego, czyli odbytnicy, esicy i części zstępnicy. W ramach diagnostyki możliwa jest diagnostyka polipów, guzów, deformacji itd. Możliwe jest też wykonywanie biopsji i ogólnie – pobieranie materiału do badań histopatologicznych. W czasie sigmoidoskopii możliwe jest też stosowanie procedur leczniczych np. tamowania krwawienia, usuwania polipów (polipektomia) itd. Sigmoidoskopia jest badaniem prostszym niż kolonoskopia – przygotowanie pacjenta jest znacznie prostsze, ale też wyniki diagnostyczne są znacznie węższe.

Anoskopia - badanie polegające na wziernikowaniu kanału odbytu oraz końcowego odcinka odbytnicy. W odróżnieniu od kolonoskopii, anoskopia jest wykonywana za pomocą sztywnych wzierników. Oczywiście zakres informacji uzyskiwanych podczas badania jest też zdecydowanie węższy niż w przypadku kolonoskopii.

Cystoskopia to metoda diagnostyczna, polegająca na wziernikowaniu (za pomocą specjalnego przyrządu zwanego cystoskopem) pęcherza moczowego przez cewkę moczową. Dzięki wziernikowaniu lekarz może optycznie ocenić wnętrze pęcherza moczowego w celu obserwacji zmian w samym pęcherzu i ujściach moczowodów. Jako że cystoskop jest wyposażony w dodatkowy specjalny wewnętrzny kanał, lekarz może również dokonywać biopsji i pobierać materiał do badania histopatologicznego. Możliwe jest także wykonywanie dodatkowych zabiegów, np. elektrokoagulacji zmian.   Cystoskopia – wskazania do badania Cystoskopię wykonuje się po wcześniejszej konsultacji z lekarzem urologiem i na jego wskazanie. Najczęstszymi objawami, w związku z którymi może zostać zalecone wykonanie cystoskopii, są:

• występowanie w moczu krwi (tzw. krwiomocz)
• infekcje dróg moczowych
• występowanie przetoki moczowej
• wady wrodzone cewki moczowej
• podejrzenie nowotworu lub gruźlicy pęcherza moczowego.

  Cystoskopia – przygotowanie do badania Przed badaniem należy dokładnie zadbać o higienę intymną, a także opróżnić pęcherz (oddać mocz). Osobom z infekcją dróg moczowych urolog może zalecić przyjmowanie na kilka dni przed badaniem leków przeciwbakteryjnych.   Cystoskopia – przebieg badania Pacjent siada na fotelu z stopami opartymi na podpórkach i nogami odwiedzonymi, zgiętymi w biodrach i kolanach. Po odkażeniu ujścia cewki moczowej lekarz wprowadza do cewki moczowej cystoskop, a solą fizjologiczną wypełnia cewkę i pęcherz moczowy w celu obserwacji. Wprowadza cystoskop do kanału cewki a następnie do pęcherza moczowego i rozpoczyna ocenę narządu. Badanie trwa od kilku do kilkunastu minut. Jest bezpieczne a ze względu na stosowanie znieczulenia miejscowego w cystoskopii sztywnej jest akceptowalne pod względem odczuć bólowych, przy cystoskopii giętkiej pacjent nie odczuwa dolegliwości bólowych. Przez 2-3 dni po cystoskopii pacjent podczas oddawania moczu może odczuwać dyskomfort.   Cystoskopia – przeciwwskazania Cystoskopii nie należy wykonywać w przypadku:

• ostrego zapalenie pęcherza lub gruczołu krokowego
• istotnego powiększenia gruczołu krokowego
• uszkodzenia pęcherza moczowego wskutek urazu
• małego pęcherza moczowego
• zwężenia cewki moczowej
• niedawno przebytego zawału serca.

Pacjent z chorobą zastawek serca, sztucznymi zastawkami czy zaburzeniami krzepliwości przed badaniem musi skonsultować się z lekarzem. Wychodząc na przeciwko oczekiwaniom pacjentów w celu zapewnienia jak największego komfortu w czasie badania cystoskopowego oraz jak najlepszej wizualizacji w trakcie badania CM Skopia oddaje do dyspozycji pacjentów najnowszej generacji cystoskop OLYMPUS tzw. Flex cystoskop- giętki. W CM Skopia oferujemy pacjentom dwa rodzaje zabiegu cystoskopii: - cystoskopia z użyciem cienkiego HD NBI OLYMPUS flex cystoskopu tzw. giętkiego oraz -cystoskopia klasyczna z użyciem cystoskopu sztywnego   Metodą bardziej nowoczesną i bezbolesną jest cystoskopia giętka. Cystoskopia giętka jest nowoczesnym zabiegiem rzetelnie oceniającym stan cewki moczowej, pęcherza moczowego, przyczyny krwiomoczu, prostaty u mężczyzn i występujące nieprawidłowości w układzie moczowym. Zabieg jest bezbolesny, szybki i przeprowadzany w nowoczesnym gabinecie. Cystoskop giętki to ultracienki instrument endoskopowy, który lekarz wprowadza do cewki moczowej a następnie pęcherza . Cystoskop giętki pozwala wykonać pełne obrazowanie cewki oraz pęcherza moczowego poprzez szeroki zakres ruchomości co wyraźnie poprawia komfort pacjenta oraz przyczynia się, ze zabieg cystoskopii giętkiej jest bezbolesny. Cystoskopia giętka to bezpieczny i bezbolesny zabieg.   Cystoskopia – najczęstsze pytania: Czy aby wykonać cystoskopię, potrzebne jest skierowanie? Nie, w CM Skopia zabieg cystoskopii wykonujemy jedynie odpłatnie dlatego skierowanie nie jest wymagane. Kto przeprowadza cystoskopię? W CM Skopia zabieg cystoskopii wykonuje urolog dr n.med. W.Klima Czy cystoskopię należy powtarzać? Jeśli tak, to jak często? W zależności od rozpoznania medycznego. W przypadku chorób o charakterze nowotworowym cystoskopia jest badaniem cyklicznym przeprowadzanym zgodnie z określonymi w wytycznych okresach czasowych Jak długo czeka się na wynik badania histopatologicznego? Wynik badania histopatologicznego (jeśli został pobrany wycinek) jest dostępny po ok. 2 tygodniach (rejestracja CM Skopia informuje telefonicznie pacjentów o otrzymaniu wyniku). Czy cystoskopia jest bolesna? Zabieg cystoskopii jest najczęściej oceniany jako mniej nieprzyjemny niż pacjent się spodziewał. Zabieg wykonywany w znieczuleniu miejscowym jest odczuwalny dla pacjenta (najczęściej mówią, że czują parcie na pęcherz i lekkie pieczenia). Wykonanie cystoskopii giętkiej za pomocną nowoczesnego i ultracienkiego instrumentu flex cystoskopu jest bezbolesne.   Cystoskopia prywatnie w CM Skopia – umów się na badanie Wypełnij formularz lub zadzwoń: 12 446 46 10.    

Znieczulenie ogólne - analgosedacja - metoda znieczulenia (jedna z metod znieczulenia potocznie określanych mianem znieczulenia ogólnego) polegająca na podaniu pacjentowi leków o działaniu uspokajającym i nasennym oraz jednoczesnym podaniu leków o działaniu przeciwbólowym.

  Gastroskopia – metoda diagnostyczna, a w niektórych przypadkach i lecznicza (np. polipektomia, mukozektomia, tamowanie krwawienia, itp.), polegająca na wprowadzeniu przez usta do górnego odcinka przewodu pokarmowego giętkiego endoskopu (urządzenia zakończonego kamerą wysokiej rozdzielczości* i źródłem światła), co pozwala na zdiagnozowanie ewentualnych schorzeń. Za pomocą kamery lekarz na monitorze może w dużym powiększeniu obejrzeć wnętrze przełyku, żołądka i dwunastnicy, a w konsekwencji – ocenić elastyczność ścian i wygląd błony śluzowej oraz soku żołądkowego. *w wybranych placówkach – w tym w CM Skopia  

Gastroskopia – cel badania

Gastroskopia umożliwia wczesne rozpoznanie chorób układu pokarmowego – raka przełyku i żołądka czy choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy. Diagnozowane są również żylaki przełyku, zapalenie błony śluzowej przełyku i żołądka oraz dwunastnicy, a także pozostałe nowotwory żołądka (np. chłoniak, GIST, NET). Dzięki gastroskopii diagnozuje się również zmiany wywołane działaniem środków chemicznych. Pojęcie gastroskopii w języku potocznym używane jest do określenia – z punktu widzenia nomenklatury medycznej – trzech różnych badań:

• ezofagoskopii (badania przełyku),
• gastroskopii (badania żołądka),
• duodenoskopii (badania dwunastnicy).

W trakcie takiego badania oceniane są wszystkie opisywanie odcinki, dlatego spotykamy się również z nazwą esophagogastroduodenoskopii (EGD). W Centrum Medycznym Skopia w ramach gastroskopii wykonywana jest pełna esophagogastroduodenoskopia (EGD).  

Gastroskopia – wskazania

Do najistotniejszych wskazań do wykonania badania gastroskopowego zalicza się:

• trudności w przełykaniu,
• nudności, wymioty, odbijania,
• zgagę i inne objawy refluksu żołądkowo-przełykowego,
• dolegliwości bólowe w nadbrzuszu,
• krwawienie z górnego odcinka przewodu pokarmowego,
• nagłą i niewyjaśnioną utratę masy ciała,
• podejrzenie obecności ciał obcych.

Badanie wykonujemy również w:

• diagnostyce celiakii,
• przed planowymi zabiegami operacyjnymi,
• u pacjentów z dodatnim wywiadem rodzinnym w kierunku nowotworów górnego odcinka przewodu pokarmowego*.

*w wybranych przypadkach  

Gastroskopia – przebieg badania

Przed badaniem pacjent kładzie się w pozycji leżącej, na lewym boku, z głową ugiętą w kierunku klatki piersiowej; zdejmuje również okulary i protezy zębowe, jeśli posiada. W celu wyeeliminowania dyskomfortu związanego z wprowadzniem aparatu, gardło zostaje znieczulone. Endoskop wprowadzany jest przez specjalny ustnik. W czasie badania nie należy przełykać śliny. Bardzo ważne jest swobodne, miarowe oddychanie. Badanie gastroskopowe standardowo trwa od kilku do kilkunastu minut.  

Gastroskopia terapeutyczna

Nieodłączną częścią gastroskopii jest wykonanie testu ureazowego mającego na celu wykrycie obecności bakterii Helicobacter Pylori (bakteria ta w zdecydowanej większości przypadków odpowiedzialna jest za występowanie choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy). W celu wykonania testu pobierany jest wycinek błony śluzowej żołądka. W trakcie gastroskopii możliwe jest również przeprowadzanie dodatkowych zabiegów – biopsji miejsc zmienionych chorobowo, usunięcia polipów czy połkniętego ciała obcego, poszerzenia zwężeń przewodu pokarmowego czy tamowania krwotoków. Część z tego typu zabiegów wymaga znieczulenia ogólnego, a niektóre wykonania badania w ramach hospitalizacji.  

Gastroskopia w znieczuleniu miejscowym i ogólnym (analgosedacji)

Przy wykonywaniu gastroskopii w znieczuleniu miejscowym stosuje się Xylokainę w sprayu, celem osłabienia odruchu wymiotnego i dyskomfortu powodowanego przez ruchy endoskopu. W trakcie znieczulenia ogólnego pacjent otrzymuje leki uspokajające i nasenne oraz leki przeciwbólowe, zapewniające komfortowy i bezpieczny sen. Na badanie należy przyjść z osobą towarzyszącą (w celu odebrania po około 2 godzinach od rozpoczęcia badania). W dniu badania nie wolno prowadzić pojazdów.  

Gastroskopia – przygotowanie do badania

Badanie gastroskopowe musi odbywać się na czczo, czyli z pustym żołądkiem; 8 godzin przed badaniem nie należy nic jeść i pić. Jeśli badanie zaplanowane jest w godzinach dopołudniowych, wieczorem przed badaniem można spożyć lekką kolację najlepiej w formie półpłynnej (np. jogurt), płyny zaś przyjmować do 22:00. Rano nic nie jesć i nie pić. W przypadku gastroskopii wykonywanej popołudniu w dniu badania można zjeść lekkie śniadanie, najlepiej w formie półpłynnej (np. jogurt), a na 6 godzin przed badaniem wstrzymać się z jedzeniem i piciem. Stale przyjmowane leki można w tym dniu zażyć, popijając 1-2 łykami wody, jednak nigdy bezpośrednio przed badaniem. Osoby przyjmujące leki rozrzedzające krew powinny skonsultować się z lekarzem, gdyż przez zabiegiem może być wymagana tymczasowa zmiana lub odstawienie leku.  

Gastroskopia – przygotowanie do badania

Gastroskopia – przygotowanie do badania  

Gastroskopia – przeciwwskazania

Istnieją sytuacje, gdy ryzyko wykonania gastroskopii jest zbyt wysokie. Do najważniejszych przeciwwskazań należą:

• niewydolność krążeniowa lub oddechowa,
• ostry zespół wieńcowy,
• niedawno przebyty zawał serca,
• podejrzenie perforacji przewodu pokarmowego,
• tętniak aorty,
• wczesny okres po operacji jamy brzusznej,
• poparzenia przełyku.

 

Gastroskopia – najczęstsze pytania

 

Czy, aby wykonać gastroskopię, potrzebne jest skierowanie?

W CM Skopia, aby wykonać gastroskopię, nie jest wymagane skierowanie.  

Kto przeprowadza badanie gastroskopowe?

W CM Skopia nad pacjentem czuwa zespół specjalistów.  

Czy można jednocześnie wykonać gastroskopię i kolonoskopię?

Istnieje możliwość jednoczesnego wykonania gastroskopii i kolonoskopii, w tym również w znieczuleniu (analgosedacji).  

Jak często można wykonywać gastroskopię?

Jeśli zachodzi konieczność, gastroskopię można powtarzać wielokrotnie, nawet mimo krótkich odstępów czasowych.  

Jak długo czeka się na wynik badania histopatologicznego?

Po gastroskpii lekarz wydaje pacjentowi opis badania. Wynik badania histopatologicznego (jeśli został pobrany wycinek) jest dostępny po ok. 2 tygodniach.  

Gastroskopia – umów się na badanie

Wypełnij formularz lub zadzwoń: 12 446 46 10.

Kolonoskopia – kluczowe badanie profilaktyczno-diagnostyczno-terapeutyczne, dzięki któremu lekarz może ocenić jelito grube, usunąć polipy, wykryć zmiany przednowotworowe i wcześnie zdiagnozować raka jelita grubego.  

Kolonoskopia

Kolonoskopia to metoda diagnostyczna, która polega na wprowadzeniu do jelita grubego specjalnego wziernika zakończonego kamerą wideo i źródłem światła (endoskop w tej wersji nazywany jest kolonoskopem). Kolonoskopia umożliwia obejrzenie wnętrza całego jelita grubego, co pozwala ocenić barwę jego błony śluzowej, strukturę, wzór czy siatkę naczyń krwionośnych. Przede wszystkim zaś służy wczesnemu wykrywaniu zmian przednowotworowych i raka jelita grubego. Niektóre pracownie, w tym CM Skopia, dysponują sprzętem wysokiej rozdzielczości, co poprawia jakość i precyzję wykonywanego badania oraz zmniejsza ryzyko przeoczenia patologicznych zmian.  

Kolonoskopia – wskazania

Poza aspektem profilaktycznym do najistotniejszych wskazań do wykonania badania kolonoskopowego zalicza się:

• krwawienie z dolnego odcinka układu pokarmowego,
• zaparcia, zaburzenia rytmu wypróżniania,
• nagłą, nieuzasadnioną utratę masy ciała,
• przewlekłą biegunkę o niezdiagnozowanej przyczynie.

 

Kolonoskopia – przebieg badania

Pacjent kładzie się na boku, zazwyczaj lewym, ze zgiętymi w kolanach nogami (podciągniętymi w kierunku podbródka). Po wstępnej ocenie okolicy odbytu, następuje badanie per rectum (palcem przez odbyt) równocześnie z wprowadzeniem żelu znieczulającego (najczęściej Lignokainy) lub neutralnego żelu endoskopowego. Następnie wprowadzony zostaje endoskop, który również powleczony jest żelem, aby łatwo się przemieszczał i nie podrażniał kanału odbytu. W trakcie badania wprowadza się pod ciśnieniem gaz, dzięki czemu poszerza się światło jelita, co umożliwia wykonanie badania i ocenę śluzówki. W nowoczesnych pracowniach powietrze zastępuje dwutlenek węgla, który jest bezpieczniejszy, szybciej się wchłania, w rezultacie czego objawy w trakcie i po badaniu są mniejsze – mniej boli a gaz nie zalega w jelitach. Centrum Medyczne Skopia dysponuje takim insuflatorem CO₂. Całe badanie kolonoskopowe trwa od kilkunastu do kilkudziesięciu minut.  

Kolonoskopia w znieczuleniu ogólnym – analgosedacji

Kolonoskopia może być wykonywana w znieczuleniu miejscowym lub tzw. analgosedacji (rodzaju płytkiego znieczulenia ogólnego). W pierwszym przypadku pacjent zachowuje świadomość, a w celu zmniejszenia dolegliwości bólowych okolicy odbytu stosuje się żel znieczulający. W drugim – pacjent otrzymuje leki uspokajające i nasenne oraz leki przeciwbólowe, zapewniające komfortowy i bezpieczny sen, dzięki czemu badanie kolonoskopowe staje się zupełnie bezbolesne.  

Kolonoskopia terapeutyczna

Często kolonoskopia diagnostyczna rozszerzona zostaje o działania lecznicze. W czasie przeprowadzania badania istnieje możliwość wykonania dodatkowych zabiegów – usuwania polipów, ciał obcych, poszerzania zwężeń czy elektrokoagulacji. Endoskop posiada specjalny kanał, przez który lekarz wprowadza dodatkowe przyrządy (np. kleszczyki, pętle, itp.). Dzięki temu podczas kolonoskopii możliwe jest pobieranie wycinków z podejrzanych obszarów błony śluzowej czy usuwanie polipów. Materiał następnie zostaje przekazany do badania histopatologicznego celem określenia charakteru zmiany.  

Kolonoskopia – przygotowanie do badania

Do kolonoskopii pacjent musi być specjalnie przygotowany. Jest to warunek absolutnie niezbędny dla poprawnego wykonania badania. Choć większość szczegółów zależy od rodzaju zastosowanego preparatu, niezmiennym elementem poprzedzającym jest zachowanie odpowiedniej diety:

• na 3 dni przed badaniem: lekkostrawnej, bez warzyw i owoców pestkowych, i pieczywa z ziarnami,
• na 2 dni przed badaniem: płynnej, bez mleka, z dużą ilością klarownych płynów, w tym większości wody niegazowanej,
• na dzień przed badaniem: opartej o niegazowaną wodę mineralną i roztwór właściwego preparatu.

Kolonoskopia – przygotowanie do badania – preparaty

Przygotowanie do badania kolonoskopowego preparatem FORTRANS (badanie w godzinach dopołudniowych) Przygotowanie do badania kolonoskopowego preparatem FORTRANS (badanie w godzinach popołudniowych) Przygotowanie do badania kolonoskopowego preparatem CITRA FLEET (badanie w godzinach dopołudniowych) Przygotowanie do badania kolonoskopowego preparatem CITRA FLEET (badanie w godzinach popołudniowych) Przygotowanie do badania kolonoskopowego preparatem CLENSIA (badanie w godzinach dopołudniowych) Przygotowanie do badania kolonoskopowego preparatem CLENSIA (badanie w godzinach popołudniowych)  

Kolonoskopia – przeciwwskazania

Istnieją okoliczności, które uniemożliwiają wykonanie kolonoskopii. Do najczęstszych przeciwwskazań należą:

• zostrzenie chorób zapanych jelita grubego (w tym choroby Leśniowskiego-Crohna oraz wrzodziejącego zapalenia jelita grubego),
• objawy zapalenia otrzewnej,
• ciężkie choroby serca i płuc (np. zawał serca, niewydolność oddechowa),
• ciąża,
• zaburzenia krzepnięcia krwi.

Kolonoskopii nie wykonuje się również, jeśli niedługo wcześniej przeprowadzony został zabieg w obrębie jamy brzusznej lub miednicy.  

Kolonoskopia – najczęstsze pytania

Czy, aby wykonać kolonoskopię, potrzebne jest skierowanie?

W CM Skopia, aby wykonać kolonoskopię – zarówno prywatnie jak i w ramach jednego z programów profilaktycznych – nie jest wymagane skierowanie.  

Kto przeprowadza badanie kolonoskopowe?

W CM Skopia nad pacjentem czuwa zespół specjalistów: lek. Szymon Pietruszka, dr n. med. Marek Winiarski, dr n. med. Mirosława Buczynowska, dr n. med. Krzysztof Bucki, dr n. med. Piotr Major, lek. Tomasz Rusek, dr n. med. Jan Kulawik, lek. Bogdan Niekowal.  

Czy można jednocześnie wykonać kolonoskopię i gastroskopię?

Istnieje możliwość jednoczesnego wykonania kolonoskopii i gastroskopii, w tym również w znieczuleniu (analgosedacji).  

Jak często należy wykonywać kolonoskopię?

Profilaktycznie kolonoskopię zaleca się przeprowadzać co 5-10 lat.  

Jak długo czeka się na wynik badania histopatologicznego?

Po kolonoskopii lekarz wydaje pacjentowi opis badania. Wynik badania histopatologicznego (jeśli został pobrany wycinek) jest dostępny po ok. 2 tygodniach (rejestracja CM Skopia informuje telefonicznie pacjentów o otrzymaniu wyniku).  

Kolonoskopia prywatnie w CM Skopia – umów się na badanie

Wypełnij formularz lub zadzwoń: 12 446 46 10.

Cytologia jest podstawowym i najważniejszym badaniem profilaktycznym w walce z rakiem szyjki macicy. To proste i szybkie badanie, które może uratować wiele Polek od raka szyjki macicy. Dzięki cytologii wykrywane są wczesne zmiany nowotworowe, które mogą być w pełni wyleczone. Na podstawie wyników z cytologii można stwierdzić, czy doszło do infekcji wirusem brodawczaka ludzkiego HPV. Cytologię wykonuje lekarz ginekolog lub pielęgniarka-położna. Badanie polega na pobraniu materiału z szyjki macicy specjalną szczoteczką i przekazaniu go do analizy pod mikroskopem do pracowni cytologicznej. Wyniki badania są dostępne po ok. 10 dniach. Badanie jest na ogół bezbolesne, aczkolwiek niektóre Panie mogą odczuwać lekkie uszczypnięcie. Po badaniu może pojawić się lekkie plamienie. Nie trzeba się tym przejmować; jest to normalna sytuacja występująca u wielu kobiet. Pierwsze badanie cytologiczne powinno wykonać się ok. 23 roku życia lub po pierwszym kontakcie seksualnym. Jeśli wyniki są prawidłowe, wystarczy powtarzać badanie raz do roku. Bardzo ważny jest termin wykonywania badania – cytologię najlepiej wykonać 4-5 dni po miesiączce, nie później jednak niż 5 dni przed miesiączką. Jeśli występują upławy lub infekcja dróg rodnych, najpierw trzeba je wyleczyć, a następnie wykonać cytologię, gdyż te dolegliwości mogą zaburzyć wyniki badania cytologicznego. Przed planowanym badaniem cytologicznym na 3 dni wcześniej nie powinno się:

• aplikować dopochwowo żadnych tabletek i leków,
• wykonywać irygacji pochwy,
• używać wibratorów,
• uprawiać seksu.

Jeśli jesteś dziewicą, nie ma przeciwwskazań do wykonania badania, jednakże powinnaś o tym fakcie poinformować lekarza/pielęgniarkę wykonującą badanie, by z zachowaniem większej ostrożności wykonali badanie i nie narazili Cię na ból. Wynik cytologii powinien być skonsultowany z lekarzem ginekologiem. W CM Skopia można wykonać badanie komercyjne lub wykonać badanie cytologiczne bezpłatnie w ramach Programu Badań Przesiewowych Raka Szyjki Macicy (dotyczy kobiet w wieku 25-59 lat, które w ostatnich 3 latach nie miały wykonywanej cytologii) – wystarczy złożyć deklarację do pielęgniarki położnej w ramach NFZ.

Diagnostyka wraz z nieinwazyjną metodą leczenia nietrzymania moczu - pessaroterapią. Pessary to wkładki dopochwowe wykonane z elastycznego silikonu. Lekarz ginekolog pomaga w doborze kształtu i rozmiaru pessarów biorąc pod uwagę dolegliwość i warunki anatomiczne pacjentki. Pessary stanowią bezpieczną alternatywę dla operacyjnego leczenia nietrzymania moczu i obniżenia narządu rodnego. Według szacunków nietrzymanie moczu dotyczy około 3 milionów kobiet w Polsce w różnych grupach wiekowych. Ze względu na wstydliwy charakter, dolegliwość nietrzymania moczu jest rzadko zgłaszana lekarzom. Wciąż niewiele kobiet wie, że  może być skutecznie i nieinwazyjnie leczone.

Pessary kostkowe są alternatywą dla zabiegów chirurgicznych w przypadku: •  wypadania przedniej ściany pochwy (cystocele) •  wypadania tylnej ściany pochwy (rectocele) •  wypadania macicy, czyli gdy łono lub szyjka macicy wpada do pochwy. Istnieje kilkanaście rodzajów pessarów dlatego doboru właściwego rodzaju i rozmiaru powinno dokonać się podczas konsultacji z lekarzem ginekologiem. Rozmiar pessara jest dobierany indywidualnie - rozmiar ten musi być wystarczająco duży by nie wypadł z pochwy, ale jednocześnie nie tak duży by pacjentka odczuwała dyskomfort czy ucisk. Poprawne dobranie powinno zmniejszyć lub nawet zlikwidować dolegliwości związane z wypadaniem organów miedniczych. Nieprawidłowo dobrany pessar może spowodować skutki uboczne takie jak obfite upławy, odleżyny pochwy lub po prostu może wypaść. Ważne jest regularne badanie pochwy, by lekarz ginekolog sprawdził czy nie wystąpiły powikłania. Na pierwszej wizycie kontrolnej pacjentka powinna pojawić się w ciągu 33-35 dni od dnia założenia. O kolejnych terminach wizyt decyduje lekarz, jednak nie powinny odbywać się one rzadziej niż raz na 3 miesiące. Poinstruowane pacjentki mogą same zadbać o higienę pessara (wyjmować, czyścić, ponownie zakładać) – wówczas zaleca się wyciąganie pessara raz na tydzień i mycie go ciepłą wodą z dodatkiem łagodnego płynu do higieny intymnej. Wymiana pessara powinna odbywać się standardowo co 3 miesiące lub zgodnie z zaleceniem lekarza. Pessary są łatwe i tanie w stosowaniu (przeliczając koszt trzymiesięcznego stosowania innych materiałów higienicznych), a ich prawidłowe użytkowanie nie wiąże się z jakimikolwiek poważnymi powikłaniami.

Echokardiografia (echo serca) - jest badaniem serca za pomocą USG wykonywanym w celu oceny budowy i działania zastawek serca, pomiaru wielkości i pracy komór serca oraz diagnozy wad serca i nowotworów mięśnia sercowego. Wskazaniem do badania są choroby niedokrwienia serca (zawał, choroba wieńcowa), zapalenie mięśnia sercowego, choroba zakrzepowo-zatorowe, inne. Do badanie nie trzeba się specjalnie przygotowywać. Lekarz za pomocą odpowiedniej sondy przyłożonej do klatki piersiowej widzi na monitorze budowę serca oraz jego ewentualne nieprawidłowości w pracy.

Jak leczyć migrenę przewlekłą? Migrena przewlekła to choroba polegająca na powracających atakach silnego bólu głowy, który utrzymuje się przez co najmniej 15 dni w miesiącu. Migrena przewlekła jest jedną z najczęstszych chorób, które znacznie ograniczają lub też uniemożliwiają codzienne funkcjonowanie. Migrenowym bólom głowy często towarzyszą dodatkowe objawy takie jak: nudności i wymioty, światłowstręt i nadwrażliwość na zapachy czy dźwięk. Około 80% osób z migreną przewlekłą, z powodu uporczywego bólu i towarzyszącym mu dodatkowym objawom nie uda się do pracy czy szkoły. Obecnie wiadomo, że patofizjologia migreny jest związana z współdziałaniem czynników prowokujących (np. stres, różnego rodzaju pokarmy, zmęczenie, alkohol, zaburzenia snu) i predyspozycji genetycznych. Łańcuch tych różnych czynników uruchamia dwa mechanizmy:

1. Depolaryzację kory mózgowej (co może pierwotnie skutkować aurą – zaburzenia widzenia).
2. Aktywację jąder pnia mózgu, w efekcie czego następuje pobudzenie układu nerwu trójdzielnego, wywołując ból migrenowy.

  W Polsce na migrenę choruje ok. 10% osób, w tym połowa z nich ma zdiagnozowaną migrenę przewlekłą. Pomimo prowadzonych badań nie udało się ostatecznie ustalić czynników wyzwalających migrenę i niestety istnieje niewiele skutecznych sposobów jej leczenia – alternatywą dla doustnej terapii leczenia migrenowych bólów głowy, może okazać się zastosowanie terapii toksyną botulinową. Zabieg polega na podaniu toksyny botulinowej w okolice czoła, karku, skroni czy potylicy, toksyna ma działanie rozluźniające mięśnie szkieletowe, dyfunduje też do zakończeń nerwowych. Leczenie ma zapobiegać przewlekłym migrenom, co oznacza, że w efekcie terapii zmniejszamy liczbę dni, podczas których obecny jest migrenowy ból głowy. Na 15 minutowy zabieg składa się z około 30 wstrzyknięć. Leczenie należy powtarzać co 12 tygodni do uzyskania pożądanych efektów.

Zabieg usuwania gradówki polega na nacięciu skóry i usunięciu z niej galaretowatej masy ropno-krwistej za pomocą specjalnej łyżeczki. Zabieg przeprowadzany jest w warunkach ambulatoryjnych i trwa ok 0.5h. Zabieg usuwania gradówki jest wykonywany najczęściej w znieczuleniu miejscowym. Pacjenci mogą skorzystać również z opcji płytkiego znieczulenia tzw. analgosedacji polegającego na dożylnym podaniu leków nasennych i przeciwbólowych co powoduje, że pacjent nie ma świadomości przeprowadzonego zabiegu. Po zabiegu pacjent ma zakładany opatrunek na oko i zostaje wypuszczony do domu z zaleceniami okulisty. Po ok. tygodniu pacjent powinien zgłosić się na wizytę kontrolną do lekarza okulisty.

Zespół Suchego Oka (ZSO) jest przewlekłą i bardzo częstą dolegliwością okulistyczną. Dotyka ok. 15% populacji i coraz częściej pojawia się u młodych osób, aktywnych zawodowo.

Schorzenie wiąże się z niedostateczną ilością wydzielanych łez lub nieprawidłowym składem poszczególnych warstw filmu łzowego. 

 

Najczęstsze objawy zespołu suchego oka to:

suchość lub łzawienie, swędzenie, pieczenie, wrażenie piasku pod powieką, zaczerwienienie a nawet ból.

 

Częste mruganie powoduje uszkodzenie powierzchni oka, a co za tym idzie do pogorszenia ostrości lub nawet do całkowitego zaburzenia widzenia.

Przyczyną Zespołu Suchego Oka (ZSO) jest niewystarczająca produkcja ilości łez i brakiem tworzenia się odpowiedniej ilości filmu łzowego będącego ochroną dla naszych oczu.

 

Zespół Suchego Oka (ZSO) najczęściej wywołuje:

-praca w klimatyzowanych pomieszczeniach,

-wielogodzinna praca z komputerem,

-zanieczyszczone miejskie powietrze,

-zbyt długo noszone soczewki kontaktowe,

-doustna antykoncepcja

 

Możliwe metody leczenia Zespołu Suchego Oka to:

-leczenie farmakologiczne kroplami nawilżającymi,

-zastosowanie zatyczek w celu zamknięcia kanalików łzowych,

-przetkanie kanalików łzowych

 

Skuteczną metodą leczenia Zespołu Suchego Oka jest zastosowanie zatyczek w celu zamknięcia kanalików łzowych. Dzięki temu na powierzchni oka utrzymuje się naturalnie wytwarzany film, który najlepiej chroni, odżywia i nawilża gałkę oczną.

Aplikacja zatyczek trwa minutę, jest szybkim i bezbolesnym zabiegiem.

Umów się na wizytę do naszego okulisty lek.Anety Taranek w celu odpowiedniego doboru zatyczek.

Korekcja powiek jest zabiegiem chirurgicznego usunięcia nadmiaru tkanki na powiekach. Zabieg ten ma na celu usunięcie nadmiaru skóry z powiek, który powoduje tzw. opadające powieki oraz w niektórych przypadkach ogranicza pole widzenia. Obwisła skóra na powiekach zdradza nasz wiek, powoduje dyskomfort życia oraz złą samoocenę. Chirurgiczna korekcja powiek jest najbardziej efektywnym zabiegiem podczas którego radykalnie jest usuwany nadmiar skóry. Podczas zabiegu pacjent jest znieczulany miejscowo lub jest w pełnym znieczuleniu (analgosedacji) co daje komfort przeprowadzenia zabiegu dla lekarza oraz brak jakiegokolwiek bólu u pacjenta. Przed zabiegiem pacjent odbywa konsultacje z lekarzem podczas której omawiane są oczekiwania pacjenta oraz możliwe do osiągnięcia efekty po zabiegu. Zabieg trwa do 60 min. a pacjent po zabiegu udaje się do domu, nie ma potrzeby zostawania w placówce po zabiegu. Po tygodniu pacjent powinien pojawić się na wizycie kontrolnej podczas której najczęściej ściągane są już szwy.

W Centrum Medycznym Skopia istnieje możliwość chirurgicznego wycięcia zmian skórnych. Wszystkie wycinki pobrane podczas zabiegu poddawane są specjalistycznemu badaniu histopatologicznemu. Zabiegi – w zależności od uwarunkowań konkretnego pacjenta – mogą być wykonywane w znieczuleniu miejscowym lub na szczególne życzenie w analgosedacji – rodzaju płytkiego znieczulenia ogólnego. W drugim przypadku pacjenci podlegają tym samym zasadom, co pacjenci naszej poradni chirurgicznej i endoskopowej, czyli – są pod stałą obserwacją zespołu anestezjologicznego (niezależnie od specjalisty anestezjologa), a do ich dyspozycji pozostaje wygodna sala wypoczynkowa (wybudzeniowa).  

Rodzaje zmian skórnych

Zmiany skórne pochodzą z różnych warstw skóry, przez co różnią się wyglądem, kształtem i wielkością.  

Zmiany skórne – brodawki skórne

Najczęstszymi brodawkami skórnymi są brodawki łojotokowe i wirusowe. Pierwsze to łagodne nowotwory skóry (bez skłonności do przemiany rakowej). Drugie wywoływane są przez wirusy, np. wirus HPV powoduje powstawanie brodawek popularnie zwanych kurzajkami.  

Zmiany skórne – włókniaki

W miejscach niewielkich urazów skóry lub zapalenia mieszka włosowego mogą niekiedy występować tzw. włókniaki twarde. Włókniaki miękkie to łagodne nowotwory, których częstotliwość pojawiania się wzrasta wraz z wiekiem. Z kolei na skórze stóp występują odciski, nagniotki i modzele.  

Zmiany skórne – zmiany barwnikowe

Znamiona barwnikowe składają się z komórek barwnikowych skóry. Znamiona dzielimy na wrodzone oraz nabyte. Wymagają one obserwacji, ponieważ mogą być punktem wyjścia czerniaka złośliwego. Kontrola dermatologiczna z dermatoskopią powinna być wykonywana co rok (chyba że w rodzinie występował czerniak). Niezwykle ważna jest także ochrona przeciwsłoneczna.  

Cel usuwania zmian skórnych

Chirurgiczne usunięcie zmiany skórnej umożliwia przede wszystkim przeprowadzenie jej oceny pod kątem histopatologicznym poprzez poddanie jej specjalistycznemu badaniu. Samoistne ustępowanie zmian skórnych należy do rzadkości, wobec czego – mając na uwadze ryzyko rozwoju raka – nie warto zwlekać z ich usunięciem.  

Chirurgiczne usuwanie zmian skórnych – przebieg zabiegu

Chirurg przy pomocy skalpela wycina zmianę wraz z niewielkim marginesem zdrowej tkanki. Następnie założone zostają szwy i opatrunek. Zabieg nie jest bolesny, gdyż stosowane jest znieczulenie miejscowe.  

Usuwanie zmian skórnych – wskazania

Chirurgiczne usunięcie zmiany skórnej wykonywane jest w celu:

• szybkiego i skutecznego pozbycia się znamion, brodawek, czy włókniaków,
• przeprowadzenia oceny zmiany skórnej pod kątem histopatologicznym.

Usuwanie zmian skórnych – przeciwwskazania

Głównymi przeciwwskazaniami do chirurgicznego usunięcia zmian skórnych są:

• skłonność do bliznowców,
• niska krzepliwość krwi.

Usuwanie zmian skórnych – najczęstsze pytania

Kto usuwa zmiany?

Zmiany usuwa dermatolog dr n. med. Dorota Wielowieyska-Szybińska.  

Czy po chirurgicznym usunięciu zmiany skórnej pozostaje blizna?

Niemożliwe jest wycięcie skóry, które nie skutkowałoby powstaniem blizny. Jej wygląd zależy od skłonności do gojenia, wielkości i lokalizacji. Najtrudniejsze w gojeniu są blizny pleców, ramion i kończyn dolnych.  

Czy zabieg chirurgicznego usuwania zmian skórnych wymaga specjalnego przygotowania?

Usuwanie zmian skórnych w znieczuleniu miejscowym nie wymaga żadnych procedur przygotowawczych.  

Ile znamion można usunąć w czasie jednego zabiegu?

Zależy to od wielkości – jeśli zmiany są małe to nawet kilka. O ilości usuwanych zmian decyduje lekarz indywidualnie; standardowo nie jest problemem usunięcie 2-3 zmian podczas jednej wizyty.  

Jak długo trwa zabieg usuwania znamion?

W zależności od wielkości, ilości i stopnia skomplikowania zabiegu – najczęściej ok. 20-30 min.  

Jak długo trzeba nosić szwy? Jak długo goi się rana?

Szwy zazwyczaj są ściągane po 7 dniach, w zależności od zaleceń lekarza. Rana goi się szybko.  

Usuwanie zmian skórnych – umów się na konsultację

Wypełnij formularz lub zadzwoń: 12 446 46 10.

Zabieg odbarczający nerwu łokciowego na poziomie nadgarstka, polega na uwolnieniu ucisku nerwu łokciowego w tzw. kanale Guyona.

Łokieć tenisisty oraz łokieć golfisty to tzw. choroby entezopatyczne czyli przyczepów mięśniowych. Ból pojawia się przy określonych ruchach przedramienia i nadgarstka w wyniku powtarzanych czynności(sport, praca fizyczna) w okolicy dalszej części ramienia(okolica łokcia). Leczenie przebiega wieloma drogami, od zachowawczego poprzez iniekcje do operacyjnego

Palec zatrzaskujący-  dolegliwość przebiega poprzez uczucie zablokowania wyprostu/zgięcia palca i ból u podstawy palca. Choroba wynika z pogrubienia ściegna w okolica troczka A1(najczęściej) palca. Zabieg polega na przecięciu troczka celem uwolnienia ruchu ścięgna.

Przykurcz Dupuytrena – dolegliwość wynikająca z przykurczu, zwłóknienia oraz przerostu rozcięgna dłoniowego i stopniowego przykurczu kolejnych palców(najczęściej od małego do kciuka). Zabieg polega na usunięciu, najczęściej częściowym, zwłókniałych i przerośniętych tkanek umożliwiając wyprost i pełen ruch palców.

Gangliony wielu okolic – choroba przebiega pod postacią tworzenia się miękkiego, sprężystego guzka, który tworzy się w okolicy ścięgien bądź stawów. Guzek wypełniony jest galaretowatą substancją. Schorzenie może być bolesne i kłopotliwe ze względu na umiejscowienie np. stopa. Leczenie polega na punkcji i ewakuacji, podaniu leku bądź operacyjnym usunięciu zmiany.

Choroba deQuerveina – choroba wynika najczęściej z przeciążenia bądź urazu i zapalenia ścięgien I przedziału prostowników nadgarstka i reki(podstawa kciuka). Leczenie polega na fizykoterapii, podawaniu leków w formie iniekcji, bądź na leczeniu operacyjnym.

Entezopatie wielomiejscowe – przebiegają pod postacią uszkodzenia miejscowego i zapalenia okolicy przeczepów ścięgien. Schorzenie może dotyczyć każdego mięśnia, natomiast dróg leczenia jest wiele od leczenia zachowawczego do operacyjnego.

Zabieg odbarczający ucisk nerwu pośrodkowego na poziomie nadgarstka. Polega na przecięciu troczka zginaczy zmniejszając ucisk na nerw, co powoduje ustąpienie bólu i drętwienia palców unerwianych przez nerw

Usg ortopedyczne - to badania diagnostyczne narządu ruchu wykonywane w celu oceny układu mięśniowo-szkieletowego. Badaniu mogą zostać poddane: stawy, mięśnie, ścięgna, nerwy. Wykonujemy m.in. usg kolana, stawu ramiennego łokciowego, barkowego, stopy ścięgna Achillesa, dłoni (nadgarstka), uda i podudzia.

W poradni urologicznej Centrum Medycznego Skopia istnieje możliwość wykonania zabiegu stulejki i krótkiego wędzidełka. Diagnostyką i leczeniem tych schorzeń zajmuje się doświadczony urolog.  

Czym jest stulejka?

Jedną z najczęstszych patologii budowy napletka występujących u mężczyzn jest stulejka. Stulejka objawia się tym, iż ujście napletka pozostaje zwężone, co utrudnia (stulejka częściowa), a czasami wręcz uniemożliwia (stulejka całkowita) jego ściąganie – i to zarówno w stanie spoczynku jak i w wzwodzie. Stulejka występuje zarówno u niemowląt (stulejka wrodzona) jak i u dorosłych (stulejka nabyta). Choć stulejka nie jest ani groźna dla życia, ani niebezpieczna dla zdrowia mężczyzny, to nie należy jej lekceważyć, bowiem niewyleczona może doprowadzić do powstania przykrych, a nawet niebezpiecznych problemów zdrowotnych.  

Czym jest krótkie wędzidełko?

Stulejka często występuje wraz ze zbyt krótkim wędzidełkiem. Wędzidełko to mały fałd skórny, który łączy napletek z żołędziem prącia. Krótkie wędzidełko jest przyczyną problemu z odprowadzeniem napletka, może być również powodem wyginania się główki prącia w stanie wzwodu. Tak jak stulejka, krótkie wędzidełko może być zarówno wadą wrodzoną jak i nabytą.  

Komplikacje zdrowotne spowodowane stulejką i/lub krótkim wędzidełkiem

Konsekwencjami nieleczonej stulejki i/lub krótkiego wędzidełka są:

• niemożność prowadzenia prawidłowego życia seksualnego ze względu na ból pojawiający się przy próbie podjęcia współżycia
• ryzyko powstania tzw. załupka – gdy próba ściągnięcia napletka przy użyciu siły kończy się uwięzieniem go w rowku zażołędnym (co wymaga natychmiastowego działania chirurga)
• trudność lub wręcz niemożność utrzymania higieny intymnej, skutkująca stanami zapalnymi cewki moczowej, dróg moczowo-płciowych i prostaty
• powiększanie się stulejki wskutek napięć wywoływanych erekcjami i próbami ściągania napletka
• w aspekcie psychologiczno-socjologicznym – problemy w relacjach damsko-męskich, niższa samoocena, powstawanie zahamowań i problemów emocjonalnych.

 

Na czym polega zabieg stulejki i krótkiego wędzidełka

Leczenie stulejki i krótkiego wędzidełka polega na przeprowadzeniu zabiegu chirurgicznego. Zabieg wykonywany jest w warunkach ambulatoryjnych i przy zastosowaniu znieczulenia miejscowego lub w analgosedacji (krótkotrwałego znieczulenia dożylnego) – jest więc on zupełnie bezbolesny. W przypadku stulejki lekarz w trakcie zabiegu poprzez wykonanie niewielkich nacięć poszerza ujście napletka, tak by częściowo przykrywał żołądź, jak ma to miejsce u zdrowego mężczyzny. W zależności od stanu pacjenta, szczegóły zabiegu mogą się różnić, toteż każdorazowo ustalane są przez lekarza. W przypadku krótkiego wędzidełka lekarz poprzecznie przecina wędzidełko, a następnie podłużenie je zszywa, co doprowadza do uwolnienia napletka i wydłużenia wędzidełka.  

Rekonwalescencja po zabiegu stulejki i krótkiego wędzidełka

W pierwszych dniach pacjent najczęściej odczuwa dyskomfort wynikający z opuchnięcia okolic prącia. Zalecane jest noszenie luźnej bielizny i ubrań oraz nakładanie wazeliny. Po zabiegu najistotniejsza staje się częsta i dokładna higiena intymna oraz delikatne, aczkolwiek regularne odprowadzanie napletka (w celu zapobiegnięciu powstawania blizn oraz ponownemu skróceniu napletka). Choć gojenie się rany trwa średnio tydzień, okres rekonwalescencji trwa od 5 do 6 tygodni. W czasie tym należy bezwzględnie zachować wstrzemięźliwość seksualną (ze względu na rozciąganie się skóry w chwili erekcji).  

Zabieg stulejki i krótkiego wędzidełka – najczęstsze pytania

Czy aby wykonać zabieg, potrzebne jest skierowanie i/lub wcześniejsza konsultacja?

W CM Skopia zabiegi wykonywane są jedynie odpłatnie (brak umowy z NFZ na tego typu usługi), co oznacza, że nie jest wymagane skierowanie. Konsultacja lekarska jest konieczna, o ile wcześniej pacjent nie był konsultowany przez lekarza urologa i nie otrzymał zalecenia na zabieg.  

Kto przeprowadza zabieg?

Zabieg przeprowadza urolog dr n. med. Włodzimierz Klima.  

Jak należy przygotować się przed zabiegiem? Czy trzeba wykonać badania?

Wszelkie przygotowania do zabiegu są indywidualnie zalecane pacjentom. Lekarz może również zlecić dodatkowe badania.  

Zabieg stulejki i krótkiego wędzidełka – umów badanie u urologa

Wypełnij formularz lub zadzwoń: 12 446 46 10.

Polipektomia - zabieg usunięcia polipa. W naszym ośrodku wykonujemy polipektomię endoskopowo, w tym podczas kolonoskopii czy też gastroskopii. Podczas usuwania polipa zapobiega się krwawieniu dzięki zastosowaniu elektrokoagulacji. Usunięty polip powinien być przedmiotem badania histopatologicznego. Polipektomia powinna być wykonywana nie tylko w stosunku do polipów nowotworowych złośliwych, ale również w stosunku do łagodnych. Polipy łagodne mogą się bowiem w przyszłości zmieniać w polipy nowotworowe.

Konsultacje proktologiczne - szczelina odbytu to długie wąskie i najczęściej płytkie pęknięcie (tzw. anoderma) końcowego odcinka kanału odbytu. Najczęstsze objawy to ból, świąd w okolicy odbytu, a także krwawienie. Sposób leczenia jest indywidualnie dobierany do pacjenta.

Konsultacje proktologiczne - zakrzep brzeżny (nazywany czasami zewnętrznym hemoroidem) to guz umiejscowiony na zewnątrz odbytu (na brzegu odbytu) powstały z zakrzepniętej krwi, która wydostała się z pękniętej żyły. Tą nazwą określamy również zakrzep powstały w splocie przyodbytowym. Sposób leczenia jest indywidualnie dobierany do pacjenta

Leczenie hemoroidów – metoda Barrona (tzw. gumkowanie, ligacja)

Na podstawę guzka, przy pomocy specjalnego urządzenia, zostaje nałożona gumowa opaska, która odcina do niego dopływ krwi. W rezultacie guzek obumiera i po kilku-kilkunastu dniach odpada. Zabieg trwa krótko i jest bezbolesny. Zabieg powtarza się w zależności od wskazań.

Sigmoidoskopia - to metoda diagnostyczna, a czasami też lecznicza polegająca na endoskopowym badaniu ostatnich 60–80 cm jelita grubego, czyli odbytnicy, esicy i części zstępnicy. W ramach diagnostyki możliwa jest diagnostyka polipów, guzów, deformacji itd. Możliwe jest też wykonywanie biopsji i ogólnie – pobieranie materiału do badań histopatologicznych. W czasie sigmoidoskopii możliwe jest też stosowanie procedur leczniczych np. tamowania krwawienia, usuwania polipów (polipektomia) itd. Sigmoidoskopia jest badaniem prostszym niż kolonoskopia – przygotowanie pacjenta jest znacznie prostsze, ale też wyniki diagnostyczne są znacznie węższe.

Anoskopia - badanie polegające na wziernikowaniu kanału odbytu oraz końcowego odcinka odbytnicy. W odróżnieniu od kolonoskopii, anoskopia jest wykonywana za pomocą sztywnych wzierników. Oczywiście zakres informacji uzyskiwanych podczas badania jest też zdecydowanie węższy niż w przypadku kolonoskopii.

Konsultacje w zakresie chorób wewnętrznych

Konsultacje dietetyczne mające charakter ogólny - bez opracowywania indywidualnego planu żywieniowego

W poradni urologicznej Centrum Medycznego Skopia istnieje możliwość wykonania zabiegu stulejki i krótkiego wędzidełka. Diagnostyką i leczeniem tych schorzeń zajmuje się doświadczony urolog.  

Czym jest stulejka?

Jedną z najczęstszych patologii budowy napletka występujących u mężczyzn jest stulejka. Stulejka objawia się tym, iż ujście napletka pozostaje zwężone, co utrudnia (stulejka częściowa), a czasami wręcz uniemożliwia (stulejka całkowita) jego ściąganie – i to zarówno w stanie spoczynku jak i w wzwodzie. Stulejka występuje zarówno u niemowląt (stulejka wrodzona) jak i u dorosłych (stulejka nabyta). Choć stulejka nie jest ani groźna dla życia, ani niebezpieczna dla zdrowia mężczyzny, to nie należy jej lekceważyć, bowiem niewyleczona może doprowadzić do powstania przykrych, a nawet niebezpiecznych problemów zdrowotnych.  

Czym jest krótkie wędzidełko?

Stulejka często występuje wraz ze zbyt krótkim wędzidełkiem. Wędzidełko to mały fałd skórny, który łączy napletek z żołędziem prącia. Krótkie wędzidełko jest przyczyną problemu z odprowadzeniem napletka, może być również powodem wyginania się główki prącia w stanie wzwodu. Tak jak stulejka, krótkie wędzidełko może być zarówno wadą wrodzoną jak i nabytą.  

Komplikacje zdrowotne spowodowane stulejką i/lub krótkim wędzidełkiem

Konsekwencjami nieleczonej stulejki i/lub krótkiego wędzidełka są:

• niemożność prowadzenia prawidłowego życia seksualnego ze względu na ból pojawiający się przy próbie podjęcia współżycia
• ryzyko powstania tzw. załupka – gdy próba ściągnięcia napletka przy użyciu siły kończy się uwięzieniem go w rowku zażołędnym (co wymaga natychmiastowego działania chirurga)
• trudność lub wręcz niemożność utrzymania higieny intymnej, skutkująca stanami zapalnymi cewki moczowej, dróg moczowo-płciowych i prostaty
• powiększanie się stulejki wskutek napięć wywoływanych erekcjami i próbami ściągania napletka
• w aspekcie psychologiczno-socjologicznym – problemy w relacjach damsko-męskich, niższa samoocena, powstawanie zahamowań i problemów emocjonalnych.

 

Na czym polega zabieg stulejki i krótkiego wędzidełka

Leczenie stulejki i krótkiego wędzidełka polega na przeprowadzeniu zabiegu chirurgicznego. Zabieg wykonywany jest w warunkach ambulatoryjnych i przy zastosowaniu znieczulenia miejscowego lub w analgosedacji (krótkotrwałego znieczulenia dożylnego) – jest więc on zupełnie bezbolesny. W przypadku stulejki lekarz w trakcie zabiegu poprzez wykonanie niewielkich nacięć poszerza ujście napletka, tak by częściowo przykrywał żołądź, jak ma to miejsce u zdrowego mężczyzny. W zależności od stanu pacjenta, szczegóły zabiegu mogą się różnić, toteż każdorazowo ustalane są przez lekarza. W przypadku krótkiego wędzidełka lekarz poprzecznie przecina wędzidełko, a następnie podłużenie je zszywa, co doprowadza do uwolnienia napletka i wydłużenia wędzidełka.  

Rekonwalescencja po zabiegu stulejki i krótkiego wędzidełka

W pierwszych dniach pacjent najczęściej odczuwa dyskomfort wynikający z opuchnięcia okolic prącia. Zalecane jest noszenie luźnej bielizny i ubrań oraz nakładanie wazeliny. Po zabiegu najistotniejsza staje się częsta i dokładna higiena intymna oraz delikatne, aczkolwiek regularne odprowadzanie napletka (w celu zapobiegnięciu powstawania blizn oraz ponownemu skróceniu napletka). Choć gojenie się rany trwa średnio tydzień, okres rekonwalescencji trwa od 5 do 6 tygodni. W czasie tym należy bezwzględnie zachować wstrzemięźliwość seksualną (ze względu na rozciąganie się skóry w chwili erekcji).  

Zabieg stulejki i krótkiego wędzidełka – najczęstsze pytania

Czy aby wykonać zabieg, potrzebne jest skierowanie i/lub wcześniejsza konsultacja?

W CM Skopia zabiegi wykonywane są jedynie odpłatnie (brak umowy z NFZ na tego typu usługi), co oznacza, że nie jest wymagane skierowanie. Konsultacja lekarska jest konieczna, o ile wcześniej pacjent nie był konsultowany przez lekarza urologa i nie otrzymał zalecenia na zabieg.  

Kto przeprowadza zabieg?

Zabieg przeprowadza urolog dr n. med. Włodzimierz Klima.  

Jak należy przygotować się przed zabiegiem? Czy trzeba wykonać badania?

Wszelkie przygotowania do zabiegu są indywidualnie zalecane pacjentom. Lekarz może również zlecić dodatkowe badania.  

Zabieg stulejki i krótkiego wędzidełka – umów badanie u urologa

Wypełnij formularz lub zadzwoń: 12 446 46 10.

Cystoskopia to metoda diagnostyczna, polegająca na wziernikowaniu (za pomocą specjalnego przyrządu zwanego cystoskopem) pęcherza moczowego przez cewkę moczową. Dzięki wziernikowaniu lekarz może optycznie ocenić wnętrze pęcherza moczowego w celu obserwacji zmian w samym pęcherzu i ujściach moczowodów. Jako że cystoskop jest wyposażony w dodatkowy specjalny wewnętrzny kanał, lekarz może również dokonywać biopsji i pobierać materiał do badania histopatologicznego. Możliwe jest także wykonywanie dodatkowych zabiegów, np. elektrokoagulacji zmian.   Cystoskopia – wskazania do badania Cystoskopię wykonuje się po wcześniejszej konsultacji z lekarzem urologiem i na jego wskazanie. Najczęstszymi objawami, w związku z którymi może zostać zalecone wykonanie cystoskopii, są:

• występowanie w moczu krwi (tzw. krwiomocz)
• infekcje dróg moczowych
• występowanie przetoki moczowej
• wady wrodzone cewki moczowej
• podejrzenie nowotworu lub gruźlicy pęcherza moczowego.

  Cystoskopia – przygotowanie do badania Przed badaniem należy dokładnie zadbać o higienę intymną, a także opróżnić pęcherz (oddać mocz). Osobom z infekcją dróg moczowych urolog może zalecić przyjmowanie na kilka dni przed badaniem leków przeciwbakteryjnych.   Cystoskopia – przebieg badania Pacjent siada na fotelu z stopami opartymi na podpórkach i nogami odwiedzonymi, zgiętymi w biodrach i kolanach. Po odkażeniu ujścia cewki moczowej lekarz wprowadza do cewki moczowej cystoskop, a solą fizjologiczną wypełnia cewkę i pęcherz moczowy w celu obserwacji. Wprowadza cystoskop do kanału cewki a następnie do pęcherza moczowego i rozpoczyna ocenę narządu. Badanie trwa od kilku do kilkunastu minut. Jest bezpieczne a ze względu na stosowanie znieczulenia miejscowego w cystoskopii sztywnej jest akceptowalne pod względem odczuć bólowych, przy cystoskopii giętkiej pacjent nie odczuwa dolegliwości bólowych. Przez 2-3 dni po cystoskopii pacjent podczas oddawania moczu może odczuwać dyskomfort.   Cystoskopia – przeciwwskazania Cystoskopii nie należy wykonywać w przypadku:

• ostrego zapalenie pęcherza lub gruczołu krokowego
• istotnego powiększenia gruczołu krokowego
• uszkodzenia pęcherza moczowego wskutek urazu
• małego pęcherza moczowego
• zwężenia cewki moczowej
• niedawno przebytego zawału serca.

Pacjent z chorobą zastawek serca, sztucznymi zastawkami czy zaburzeniami krzepliwości przed badaniem musi skonsultować się z lekarzem. Wychodząc na przeciwko oczekiwaniom pacjentów w celu zapewnienia jak największego komfortu w czasie badania cystoskopowego oraz jak najlepszej wizualizacji w trakcie badania CM Skopia oddaje do dyspozycji pacjentów najnowszej generacji cystoskop OLYMPUS tzw. Flex cystoskop- giętki. W CM Skopia oferujemy pacjentom dwa rodzaje zabiegu cystoskopii: - cystoskopia z użyciem cienkiego HD NBI OLYMPUS flex cystoskopu tzw. giętkiego oraz -cystoskopia klasyczna z użyciem cystoskopu sztywnego   Metodą bardziej nowoczesną i bezbolesną jest cystoskopia giętka. Cystoskopia giętka jest nowoczesnym zabiegiem rzetelnie oceniającym stan cewki moczowej, pęcherza moczowego, przyczyny krwiomoczu, prostaty u mężczyzn i występujące nieprawidłowości w układzie moczowym. Zabieg jest bezbolesny, szybki i przeprowadzany w nowoczesnym gabinecie. Cystoskop giętki to ultracienki instrument endoskopowy, który lekarz wprowadza do cewki moczowej a następnie pęcherza . Cystoskop giętki pozwala wykonać pełne obrazowanie cewki oraz pęcherza moczowego poprzez szeroki zakres ruchomości co wyraźnie poprawia komfort pacjenta oraz przyczynia się, ze zabieg cystoskopii giętkiej jest bezbolesny. Cystoskopia giętka to bezpieczny i bezbolesny zabieg.   Cystoskopia – najczęstsze pytania: Czy aby wykonać cystoskopię, potrzebne jest skierowanie? Nie, w CM Skopia zabieg cystoskopii wykonujemy jedynie odpłatnie dlatego skierowanie nie jest wymagane. Kto przeprowadza cystoskopię? W CM Skopia zabieg cystoskopii wykonuje urolog dr n.med. W.Klima Czy cystoskopię należy powtarzać? Jeśli tak, to jak często? W zależności od rozpoznania medycznego. W przypadku chorób o charakterze nowotworowym cystoskopia jest badaniem cyklicznym przeprowadzanym zgodnie z określonymi w wytycznych okresach czasowych Jak długo czeka się na wynik badania histopatologicznego? Wynik badania histopatologicznego (jeśli został pobrany wycinek) jest dostępny po ok. 2 tygodniach (rejestracja CM Skopia informuje telefonicznie pacjentów o otrzymaniu wyniku). Czy cystoskopia jest bolesna? Zabieg cystoskopii jest najczęściej oceniany jako mniej nieprzyjemny niż pacjent się spodziewał. Zabieg wykonywany w znieczuleniu miejscowym jest odczuwalny dla pacjenta (najczęściej mówią, że czują parcie na pęcherz i lekkie pieczenia). Wykonanie cystoskopii giętkiej za pomocną nowoczesnego i ultracienkiego instrumentu flex cystoskopu jest bezbolesne.   Cystoskopia prywatnie w CM Skopia – umów się na badanie Wypełnij formularz lub zadzwoń: 12 446 46 10.    

Znieczulenie ogólne - analgosedacja - metoda znieczulenia (jedna z metod znieczulenia potocznie określanych mianem znieczulenia ogólnego) polegająca na podaniu pacjentowi leków o działaniu uspokajającym i nasennym oraz jednoczesnym podaniu leków o działaniu przeciwbólowym.

Usg ortopedyczne - to badania diagnostyczne narządu ruchu wykonywane w celu oceny układu mięśniowo-szkieletowego. Badaniu mogą zostać poddane: stawy, mięśnie, ścięgna, nerwy. Wykonujemy m.in. usg kolana, stawu ramiennego łokciowego, barkowego, stopy ścięgna Achillesa, dłoni (nadgarstka), uda i podudzia.